O BİR ZORBA

13. BÖLÜM: YÜZLEŞME 🫨

Leyladan

Uraz ve zorba çetesinden kurtulmanın sevinciyle derse harika bir şekilde odaklanmış ve her şeyi anlamıştım.

Artık hayatım düzelecekti.

Uraz hiçbir derse gelmedi.

Belki de uzaklaştırma almıştır.

Zaferle sırıttım. Yaptıklarının bir cezası olmalıydı.

Okul bitimiyle kendimi daha mutlu hissettim.

Nefret ettiğim bu yer artık o kadar da kötü gelmiyordu gözüme.

Eve gitmek için okulun kapısından çıkacakken kolumu tutan bir el yüzünden geriye savruldum.

Bunu yapacak bir kişi tanıyordum.

Ama o hâlâ nasıl burdaydı?

Arkamı döndüğümde düşüncelerimde haklı olduğumu gördüm.

" Bıraksana"
" Eve gidiyoruz"

Ah tabi yaa.
Dün geceki mesaj..

" Böyle bir şey olmayacak. Saçmalama!"

" Herkes seni bekliyor evde."

" O eve adımımı atmayacağım."

" Korkma." dedi bakışlarını yumuşatarak.

" Bende yanında olacağım."

" Zaten bu daha çok korkutuyor ya."

" Hayatımız çok güzel olacak ' kardeşim' "

Çaresiz bir kabullenişle hafifçe kafamı salladım.

Daha 17 yaşındaydım.

Yani istememe lüksüm maalesef ki yoktu.

...

" Hoşgeldiniz çocuklar!"

Levent KORKMAZ'ın sesini duyunca kusmak istemiştim.

" Annem nerde?" dedim. Bu evde kalacak olmam onu seveceğim demek değildi.

" Banyoda." dedi.

Kapıda kaldım.
Yabancı bir evdi. Annem de karşılamaya gelmemişti.

Kimse de içeri buyur etmiyordu.

Levent arkasını dönerek salona ilerledi.

Uraz da içeri girmek için adım atmıştı ama hareket etmeyen benle durmak zorunda kaldı.

" Ne bekliyorsun?"
" Hı?"
" İçeri girsene kızım!"
" Yok ya ben rahatsız etmeyeyim hiç. Annem gelene kadar beklerim burda."

Uraz anlamazca bana baktı.

" Artık burada yaşayacaksın. Alooo? Kime diyorum ben?"

" Annemle konuşmam lazım. Baban beni hiç sevmiyor. Kesin annem de istemeyecektir."

Uraz gözlerini devirerek konuştu.

" Onlar seni kabul etmeseydi seni bu eve getirmezdim zaten. Az kafanı kullanır mısın?"

Tam bir şey daha diyecektim ki Uraz kolumdan tutarak beni de içeri sürükledi.

Tam o sırada merdivenlerden aşağı inen annemle karşılaşmıştım.