27.BÖLÜM : HASTANE 😭

3.2K 102 189
                                    

Urazdan Devamke

" Uraz!" Adımın seslenilmesiyle arkamı döndüm.

" Ne işiniz var burda?" Asaf , Aras , Kaan , Su , Efe , Sinan , Caner , Kerem.. herkes burdaydı.

" Leyla nasıl?" dedi Asaf endişeli bir ses tonuyla.

Sesini siktiğim!

" Sanane!?" dedim ters ters. Zaten canım burnumdaydı bir de bunlarla uğraşmazdım.

Gözlerim yoğun bakımın kapısına dolu gözlerle bakan Su'ya kaydı.

" Timsah gözyaşlarını başka bir yerde dök , şuan seni hiç çekemem!"

Kısa bir an gözlerini gözlerime değdirdi ve orda hayal kırıklığı gördüğüme yemin edebilirdim.

" Karışma Korkmaz!" dedi Kaan.

" Hayırdır Kara , kime ne diyeceğimi sana mı soracağım?"

" Kimse umrumda değil ama Elaya tek kelime bile etmeyeceksin sen!"

" Eyvallah" dedim başımı sallarken.

" Bunların hepsi senin yüzünden!" dedi Asaf beni suçlar gibi parmağını uzatarak.

" Benim yüzümden ya da değil bu sadece ikimiz arasında. Sadece ben ve sevgilimi ilgilendirir."

Güldü.

" Sevgilin mi? Gerçekten Leyla'nın bütün bunlardan sonra seninle hâlâ sevgili kalabileceğini mi sanıyorsun?"

" Sanmıyorum çünkü öyle olacağına eminim. Benden kurtuluş yok!"

" Leyla istemezse onu zorlayamazsın!"

" Hadi ya , kim durduracak beni , sen mi yoksa?" dedim alay eder gibi.

" Gerekirse evet." dedi bir adım üstüme gelirken.

" Denesene" dedim bende onun üstüne bir adım giderken.

" Kuzen , Asaf bir sakin olun lan! Hastane burası sizin doğal yaşam ortamınız değil!"

Sinirle yoğun bakımın kapısına yaslandım.

Bizim çete yanıma gelmişti.

" Abi Leyla nasıl düşmüş anlamadım ben?" dedi Kerem.

" Bende ya , Uraz nasıl oldu? Hem sen düşünce niye hemen getirmesin lan kızı!" dedi Efe de.

" GÖRMEDİM AMINA KOYAYIM , FARK ETMEDİM DE DÜŞTÜĞÜNÜ!" Hastanede olduğumuzu hatırlayınca sesimin şiddetini düşürdüm. " Yeter artık soru sormayın bu konuyla ilgili. Zaten canım burnumda!"

Susarak yanımda durmaya devam ettiler.

Bir süre sonra yoğun bakımın kapısı açıldı.

" Doktor hanım , sevgilimin durumu nasıl?" diye sordum hızlıca.

" Hastanın velisi nerde?" dedi doktor.

Tabi ya Leyla daha 17 yaşındaydı.

" Velisi gelene kadar kayıt işlemleri ve çıkış yapılmayacak."

" Velisi yolda , geliyor kendisi." dedim hızlıca.

" Tamam , hastayı odaya alacağız , şuan için kritik bir durum söz konusu değil. Alnına dikiş atıldı , onun dışında stres ve korkuya bağlı bir bilinç kaybı yaşamış , tavsiyem stresten ve onu korkutacak şeylerden hastamızı olabildiğince uzak tutalım , olur mu?" Doktor gülümsedi.

O BİR ZORBAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin