O BİR ZORBA

12.BÖLÜM: YENİ LİDER😼

Urazdan

Hayvan gibi ettiğimiz kavga Alp ve tayfası tarafından son bulmuştu.

" Ne oluyor lan?"

" Uraz birden saldırdı!"

Alp hayal kırıklığı ile bana baktı.

" Uraz.. hayırdır oğlum?"

" Gözümün önünde sevgilime sulanıyor lavuk!"

" Kaan , ne diyor lan Uraz?"

" Yalan atıyor ya. Yok öyle bir şey."

" Uydurma lan. Gözümün önünde kıza ben varken sana bir şey yapamaz diyorsun , yavşak!"

" Hangi kız bu?"

" Uraz'ın kardeşi " dedi Kaan sırıtarak.

" Değil!" dedim bastırarak.

" Üvey?" dedi sorarcasına.

" O kız benim hiçbir şeyim değil!" dedim sinirle.

Ne dedim?

Siktir!

Zaten amacı bu değil miydi? Beni sinir edip , ağzımdan laf almak.

Aptalsın Uraz.

" Sevgilin değil yani?" dedi.

Zaten batmıştım. Daha fazla saçmalamama gerek yoktu.

Zaten Leyla da ona en çok ihtiyacım olduğu anda ortadan kaybolmuştu. Hem de ben sırf onun için kavga etmiş , ayrıcalıklarımdan vazgeçmişken.

Bu kız kafamı karıştırıyordu.

Ama görecekti.

Bundan sonra daha zor , daha bela bir Uraz vardı karşısında.

Ondan hiçbir şey için olmasa bile bugün ettiği ihanet için ömür boyu nefret edecektim.

Annesinin kızı annesini bile geçmişti.

Boynuz kulağı cidden geçiyormuş.

Tabiki de söylediğim yalanlar ve ettiğimiz kavga yüzünden elimdeki her şeyi kaybetmiştim.

Bir kız için..

Arkadaşlarıma , Kaan'a , Alp'e , tüm okula rezil olmuştum.

Bende onu rezil etmeden durmayacaktım.

Hain planlarım için bu gece çalışmalara başlayacaktım.

Sonuçta artık evdeydik.

Ona bir nefes kadar yakın olacak , tam anlamıyla nefesi olduğum anda ise nefesini kesecektim.

Leyla Yılmaz hayatının yıkımını yaşayacaktı ve o yıkımın adı Uraz Korkmaz olacaktı.

Bunun için ne gerekiyorsa yapacaktım.

Daha sonra annesini de hayatımızdan kapı dışarı attıracak ve babamla huzurlu bir hayat sürecektim.

Annem yaşayamamıştı.

Ama bu kimseye annemin yaşayamadığı hayatı yaşama hakkı vermezdi.

Babamı da anlayamıyordum.

Kalbi kör bir adam nasıl görebilirdi ki?

Benim babam başka bir kadını nasıl görmüştü?

Annemle birlikte tüm duygularının da ölmesi gerekmez miydi?

Düşünceleri kafamdan savuşturdum.

Şuan bunları düşünemezdim.

Şuan tek amacım Leylaydı.

" Alp , pişman olacaksın." dedim son kozumu oynarak.

" Uzatma Uraz! Bunu sen istedin."

Kaşınıyorlardı.

Babasının adıyla geçinen bir ezikten başka bir şey değildi.

Düşündüm de bunun götünü biz kaldırıyorduk.

" Madem ben istedim o zaman her şey istediğim gibi olsun ama öyle değil mi?"

Haşin bir gülüşle baktım o geleceğimden parlak alnına.

Göğsüme geliyordu.

Bugüne kadar belki de özgüvensiz hissetmiş bir türlü onu karşıma alamamıştım.

Çünkü babasının gücünü çok benimsiyordu.

Ama dün öğrendiğim şeylerden sonra artık tüm güç benimdi.

Sırıtarak kafamı yüzüne geçirdim.

" N'aptın lan! Yürek mi yedin sen?"

" Kes lan! Bundan sonra sana uymayacağım!"

" Bunun hesabını ödeyeceksin " dedi kan içinde burnunu tutarak bana yaklaşırken.

Tam bana vuracağı sırada elini tuttum.

Kantine baktım ve bağırarak konuştum.

" BUNDAN SONRA HEPİNİZ BENİM KÖPEĞİMSİNİZ LAN!" Alp'e döndüm.

" Arka bahçeye benden başkası girmeyecek. Üçüncü kattaki erkekler tuvaletine de. Kantinde bizim masamıza kimse oturmayacak. Olurda dediklerim olmazsa senden bilirim!" dedim.

Daha sonra aklıma bir şey gelmiş gibi döndüm ve ekledim.

" Benimkini herkes biliyor. Herhangi birini yanında görürsem ben gelmeden kendini öldürsün. Kimse onunla konuşmayacak. Bunu tüm okula yayın. Kızlarla bile konuşmayacak."

Kantinden onaylar mırıltılar yükselmeye başlayınca " güzeel" dedim ve sırıttım.

Bana muhtaç olacaktı.

Gün gelecek , ayaklarıma kapanacak ve konuş benimle diye yalvaracaktı.

Kurduğum hayalin ettiği tatminle sırıttım.

Tam kantinden çıkmaya yeltenmiştim ki Alp omzumu tuttu.

Omzumu tutmak için bile ayağını kaldırıyor.

Ezik!

" Hayırdır?" dedim.

" Nereye Korkmaz? Bu dediklerin olacak mı sanıyorsun? Babam bu yaptıklarını duyunca ne sen ne de çeten bu okulun kapısından bile giremeyecek."

" Baban bu yaptıklarımı duyacak. Sonra da bir şey olmayacak. Ben sınıfıma gelecek , benim olanın" Kaan'a özellikle bakarak söylemiştim.

" Benim olanın yanına oturacak ve bunu her gün yapacağım. Sen ise tek ayrıcalığın yani Baba'nın desteğini kaybedince yalaka bir köpek gibi yanıma yanaşacaksın. İşte o zaman senin beni kullandığın gibi bende seni kullanacağım."

Ellerini iterek omzumdan çektim.

" Bugünü hatırla Alp! Kendini her zaman bir bok zannettin ve işte bugün hayat sana cidden de sadece bir boktan ibaret olduğunu gösterdi."

Elimle ıslık çaldım.

Bizim çete arkama toplandı.

Hep birlikte kantini terk ettik ve arka bahçeye gittik.

Burası benimdi.

Arka bahçeyi veremezdim.

Hemde Leylayla ilgili tüm hayallerimin tek mekanıyken..

Sadistçe sırıttım ve Leyla'nın yüzünü gözümün önüne getirdim.

Sırıtışım daha da büyüdü.

Hazır ol annesinin kızı , kötü günlerin sona erdi. Sırada daha kötü günler var!