The Untold Tale of Darkness (Completed)

Chapter 7: Escaping Hours

Chapter Seven

"Or maybe a reaper?" The guy with disgusting tattoos answered to his gang mates. Nang dahil sa sinabi ay naghanda ang grupo. Afraid? Heh! They are group of idiots! Anyway, what has gotten to them?

Another disgusting answered, "Kung gano'n, tapusin na natin ang isang 'to." Masamang tingin ang ipinukol ko sa kanila. Matapos iyon ay isa-isa ko silang inatake bago pa man ako unahan ng nagsasalita. I grabbed the collar of the man in disgusting tattoos and punched his left eye before I kicked the balls of the man attacking me behind. He cried out. Screaming, fack!

Pinagpatuloy ko ang ginagawa ko. Hinila ko pa ng mahigpit ang kuwelyo ng taong nasa harap at saka siya inihampas sa isa pa nitong kasama na papatakbo palapit sa aking direksyon. Bumaon naman sa kaniyang braso ang kutsilyong hawak nito kanina.

"ARGH!" He screamed.

Bumwelo ako pati na din ang isa pang natitira. Ngunit bago pa ako maka-amba ng suntok ay napadaing na ako sa sakit na natamo ko sa aking binti. Bahagya akong natumba sa lupa. Tiim bagang kong tinignan ito. There, I saw my blood streaming down.

Pretty please, lord. I just had my Friday night fever and you are blessing this for my Saturday. My strength is limited. 

"Masyado ka nang maraming nagawa. Ngayon kami naman." nakangising aniya nito bago hinugot ng bigla ang kutsilyong nakabaon ng malalim sa aking binti. I cried, "ARGH!"

Nang makarekober ang lalaki na kanina'y sinipa ko, galit ako nitong hinawakan sa magkabilaang pisngi using his big and callous hand and even dig his fingertips on my face kung kaya't hinawakan ko ang braso niya para alisin ang pagkakabaon ng kaniyang kamay.

I screamed in frustration. 

His hold loosened after he slapped the gun he was holding on my cheek. at pakiramdam ko'y namaga ang pisngi ko sa lakas impact ng baril. Natuon sa ibang direksyon ang aking pansin. I spit blood and coughs. Fack that facking ars!

I saw one of them in my peripheral vision pull a gun and point it at my head. Hindi ko ito pinansin imbis ay tinuon ang pansin sa taong papalapit sa direksyon namin. Like a star shinning in the darkest place, Shannon Llansante. Nakuha ko pang iikot ang aking mata dahil naalala ko ang nangyari sa acquaintance party at sa babae niya.

Gorgeous. Hindi naman nalalayo sa kaniya ang salitang iyan kun'di ay idine-depina pa nito ng mabuti sa kaniya. I wonder if those girls don't shriek. I know bitches do, but damn! Siya pala iyon. The jerk. I can't believe myself.

And this is too much for this situation. Nakuha ko pang punan ang taong iyon. Baka kapag na-voice out ko pa ito ng wala sa oras, magbuhat na siya ng bangko. Mahirap na.

Bumaling na lang ako sa taong kaharap ko. Sinusubukang patayin gamit sa aking paningin.

"Now you're glaring? Hindi ka niyan ililigtas! You're not worth living! Ang dapat sa iyo ay pinapatay." Asik nito sa akin bago tinutok ang baril na hinugot nito sa bandang gitna ng suot niyang pantaloons.

Sa sandaling iyon unti-unti kong ipinikit ang aking mga mata ngunit sa kalagitnaan niyon ay wala pa akong narinig na putok ng baril o ni hindi ko man lang naramdaman ang pagbaon ng isang bala sa akin.

Unti-unti ay idinilat ko ang aking mga mata upang makita kung ano ang nangyari. Nakita ko sa harapan ko ang lalaking kanina'y pinapanuod ko sa 'di kalayuan. Kaharap nito ang lalaking nakatutok sa akin ang baril habang siya naman ay nakatuon ang baril sa sentido nito at gano'n rin sa isa upang hindi maituloy ng lalaki ang pagkalabit ng gatilyo ng baril.