The Untold Tale of Darkness (Completed)

Chapter 15: Second of November

Song for this chapter: Fade into you by Mazzy Star

Chapter Fifteen

Tunog ng alarm clock ang nagpagising sa akin sa malamig na gabi. Ni hindi na ako nagbihis nang umalis ako ng silid dala ang isang puting rosas na kinuha ko lamang sa plorera malapit sa pintuan.

Pagbukas ko ng pinto, binati ko agad ang unang nakita sa araw na ito. "Sir." Magalang kong tawag kay Vincente na tahimik. Nakasuot ng itim habang nakasalamin na nakadagdag ng katangiang meron siya. He don't look like a kindergarten teacher to me but he is.

Kinuha ko ang susi ng Lexus sa kanya pagkatapos ay pinaandar ng mabilis ang sasakyan paalis ng mansion. Habang nagmamaneho, napapatingin ako sa puting bulaklak na nasa dashboard. Kinda reminds me of bed of roses.

Hininto ko ang sasakyan sa tabi ng curb dahil sa tahimik na atmospera, binuksan ko ang in-dash stereo at pinakinggan ang mahinang boses na sapat na upang maalis ang tahimik na paligid.

"I wanna hold the hand inside you
I wanna take the breath that's true
I look to you and I see nothing
I look to you to see the truth..."

A moment of flashbacks in my head rushed as soon I closed my eyes subalit naririnig ko parin ang tumutugtog na kanta.

"You live your life, you go in shadows
You'll come apart and you'll go black
Some kind of night into your darkness
Colors your eyes with what's not there..."

Pumasok sa eksena ang hindi ko mapagsinong tao gawa ng liwanag na nanggagaling sa chandelier ngunit panatag ang loob ko sa kamay niyang hawak ang maliit kong kamay. Malambot kung paano ko nararamdaman ang kanyang maint na kamay. Napakapamilyar.

Lumebel siya sa akin at ngumiti. A smile where there is assurance but something my mind that I will not be able to see again this person.

"Fade into you
Strange you never knew
Fade into you
I think it's strange you never knew..."

"Go play with them." Ngiti niya sa akin at dahan-dahang bini-bitawan ang aking kamay ngunit ang senaryong iyon ang bumukas ng panibagong paksa.

Napakadilim. Tila yata nalibot ko na ang sobrang dilim na lugar na iyon na paulit-ulit kong inikot para lamang mahanap ang lagusan sa walang hanggang kadilimang ito.

Aminadong maka-ka-alis na ako doon ngunit natigil lamang iyon nang mabilis na paghablot sa aking kamay ng kung sino mang ito ang dahilan ng aking pagkakatigil.

"A stranger's light comes on slowly
A stranger's heart is out of home
You put your hands into your head
A million smiles cover your heart..."

Lumingon ako sa banda nito upang mapagsino. Nakasuot ng itim na maskara at puti naman ang kanyang suot. Napatitig ako sa mga mata nito, nababakas ang lamig na naroon. Giving a cold look like that girl gives. Ang pinagkaiba lamang ay masiyado itong seryoso kung tumitig.

Tila binabasa nito ang nilalaman ng aking isipan.

Nakakatakot.

Nakakakaba.

Nakamamatay ang pakiramdam na walang espasyo ang gusto kong gawin. Gusto ko ng makaalis ngunit hindi ko kaya. Mabilis ang pagpintig ng aking dib-dib, nanlalamig sa bawat titig niya sa akin.

"Fade into you
Strange you never knew
Fade into you
I think it's strange you never knew..."

Ngunit gayon na lamang ang pagkabigla ko nang marinig ang kasa ng baril hindi kalayuan sa aming kinatatayuan. Nakita ko ang pag guhit ng kaunting ngisi sa labi ng lalaki, para bang nasisiyahan sa narinig namin kanina.