The Untold Tale of Darkness (Completed)

Chapter 26: Music In the Midst of Chaos

Chapter Twenty-six

Naiwan ako rito sa kabilang silid kung saan pansamantala naming tutuluyan. Sa laki ng yateng ito, hindi ko na pagtatakhan pa ang pambababae ni Czero subalit, nawala ang aking iniisip pagbukas ng pintuan dahil pumapasok si Czero na may dalang paper bag na hawig ang nakakalat sa sahig, pero huli na nang makita ang dress na bigay ni Llansante. Just a true-blue gown with its waterfall hem: a piece of simplicity. Without any foundation, I used nude lipstick, nakatali ang aking buhok habang nakatakas ang ilang hibla sa likuran at harap. No more extra details.

Ginalaw-galaw niya ang kanyang hintuturo habang hinahanap ang mga salitang babagay sa hitsura ko but his, "Ah... Nevermind." suits me well.

"Ready?" Hindi na ako nag aksaya pang sagutin si Sergio at hinarap siyang inayos ang maskara sa aking mukha. Pagkatapos, nauna na. All the way the hall, I can't help myself think what's happening now inside the mansion. And Pierre, what is he doing? I thought we were family?

"I am afraid this will be the end of your breath if you could just relax a bit." Sabay na hinawakan ni Sergio ang magkabila kong balikat upang pumantay ang paningin niya sa akin. Realizing, I was breathing heavily because of overthinking.

Nang tumapat kami sa pintuan ng theater, dalawang ticket lamang ang sagot upang magkaroon kami ng access papasok. Madilim na ang loob ng theater habang ang nagsisilbing ilaw roon ay ang black and white movie. Pula, itim, at puti ang bumabalot sa loob. Hilera ang mga upuan at sa kaliwang banda kami humanap ng pwesto ni Czero.

Nakita ko naman ang baril na nakatago sa loob ng suot nito habang inaayos ang tuxedo nitong nagulo saka naupo sa kaliwa. Hindi naman nakatakas ang kanyang mata sa mapanuri kong tingin kung kaya't inabot nito ang aking tenga. "Just in case." Bulong niya at muling umayos ng upo. So then, the movie introduction script started on a young couple when the screen played an old movie.

Una palang ay antok na ako, ni hindi ko maintindihan kung ano nang nagaganap. Maya't-maya ay lumilipad ang isip ko sa ibang bagay.

I can't help but defend my poor self. "Welp. It bored me." Walang gana kong tinignan si Sergio na nakatingin sa akin pagkatapos ay tinuon ang pansin muli sa palabas na ginawa ko rin naman kaso hindi ko alam kung paano ko ba itutuon ang pansin sa pelikula.

"Shhh..." he motioned his index finger to guard his lips with a single short shake of his hand to point who he's pertaining. Pierre Monterey. The type of man who will make you bow for your life.

Tumayo siya at sinenyasan ako. Nilahad niya ang kanyang palad na agad kong nakuha kung ano ang kanyang ginagawa. Buong pagpapanggap akong nakisama kung ano ang nais niyang ipahiwatig dahilan upang makalabas kami ng teatro.

Kasabayan namin ang dalawang magkasintahan walang alam sa nangyayari. Kinuha namin ang oportunidad na iyon para humalo sa kanila at kasabay na binagtas ang daan.

Nagtataka kong tinitigan ang dalawang invitation card na hawak ni Czero. Aniya'y, "I gambled just for this." Kinindatan niya ako sabay ako hinila sa loob ng enggrandeng ballroom.

"There they are." Tinuro niya ang dalawang nakatayo sa gilid. Agad namin silang nilapitan, agad rin naman nila kaming nakita.

Hindi pa kami nakakalapit, malakas na pagsabog ang gumawa ng ingay. Napayuko kami nang mangyari iyon sabay na sinabayan ng matinis na tunog.

Protektado ako ni Shane na may sinasabi. Sinubukan kong pakinggan subalit hinaharangan iyon ng tunog.

Isa, dalawa, tatlong putok na tumama sa kisame ang nagpabalik ng pandinig ko sa magkakahalong sigawan sa loob, nagsisitakbuhan ang mga tao palabas ng entrance at kami naman ni Sergio sa exit kung saan palabas ng isa pang hallway.