Destiny P-34

156 7 0
                                    

မွ မွ ပြွတ် ပြွတ် အားးးအရသာရှိတယ်

“ အင့် ဟင့် နာ နာတယ် မ မစုပ်ပါနဲ့ ”

သုခရဲ့အတင်းဖုံးအုပ်ရန်ကြိုးစားနေသော လက်နှစ်ဖက်ကို မင်းကိုကိုတစ်ယောက် လက်တစ်ဖက်တည်းဖြင့်ဆွဲဖိထားကာ သုခရဲ့ ချယ်ရီသီးလေးတွေကို စုပ်ယူစားသောက်နေလေသည်။

“ ဟင့် အင့် မ မကိုက်နဲ့ အာ့......လွှတ်‌ လွှတ်ပေး လူယုတ်မာ ဟီးးးအီးးး ”

“ ဟုတ်တယ် မင်းပြောသလိုငါကလူယုတ်မာ ငါမုဒိန်းကျင့်လို့ မင်းငါ့ကလေးကိုတောင်လွယ်ထားရပြီဘဲ မဟုတ်ဘူးလား ဟမ် ”

မင်းကိုကိုရဲ့ စာနမှုကင်းမဲ့ကင်းမဲ့သော စကားလုံးများအောက် သုခနာကျင်စွာပင်ငိုကြွေးနေမိသည်။

“ အဟင့် အဟင့် ဟင့် ဟင့် မလုပ်ပါနဲ့တော့ တောင်းပန်ပါတယ် ”

  မိမိလည်ပင်းကိုရုတ်တရက်သိုင်းဖက်လာသောကြောင့် မင်းကိုကိုကြောင်သွားသည်။

“ ဟီးးးအီးးးနာလို့ နာလို့ပါ တောင်းပန်ပါတယ် အဟင့် အဟင့် ”

ပြွတ်*

မင်းကိုကို သုခနှာဖူးလေးကို နမ်းလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် မျက်ရည်စလေးတွေကိုလက်မ‌လေးဖြင့် ဖိသုတ်ပေးကာ ဆံပင်လေးကိုလည်း အသာအယာဖွပေးလေသည်။

“ ကလေးရှိနေလို့ ကိုယ်အလျှော့ပေးလိုက်မယ် နောက်တခါကိုယ့်ဆီကပြေးဦးမှာလား ”

ခေါင်းလေးရမ်းပြနေသော သုခကို မင်းကိုကိုတစ်ယောက် တင်းကြပ်စွာဖက်ထားလိုက်တော့သည်။

သုခပါးပြင်လေးကိုဖွဖွကလေး နမ်းလိုက်ပြီး နောက် လည်တိုင်တစ်လျှောက် အနမ်းများဆက်တိုက်ပေးလေသည်။ တဖြည်းဖြည်းအောက်သို့လျှောဆင်းလာကာ အားသေးသေးဖြင့်အထဲမှတွန်းကန်နေသော ထိုနေရာလေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးနမ်းလိုက်လေသည်။

ရုတ်တရက် သုခတစ်ယောက် မိမိဗိုက်ပေါ်မှတဖြည်းဖြည်းစီးကျနေသော အရည်တချို့ကိုခံစားမိလိုက်သည်။

သူ သူငိုနေတာလား?

မိမိဗိုက်နှင့်မျက်နှာအပ်ထားကာ ခါးကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ထားသော မင်းကိုကို ကိုသုခကြည့်လိုက်သည်။

Destiny Where stories live. Discover now