LEZÂ

40 | Bir Göz Yaşı

LEZA | FİNAL 1

Bölüm geç geldiği için hemen sizden ufak bir özür dilemek istiyorum, mental olarak sonu yazacak hale bir türlü giremedim ve yazdığım hiç bir yazıyı da bir türlü beğenemedim ama yine de emin olamasam da paylaşıyorum.

Ayrıyeten Bu bölümü tek bölüme sığdırmaya çalıştım ama çok uzun olup kopuk kopuk olsun istemediğim için ikiye böldüm.

Bu bölümü bugün atıyorum yarın da son bölümü atmış olacağım ve Leza evrenine artık veda edeceğiz. Umarım bu kitabın ve Efnan ile Korel'in sizde hep ayrı bir yeri olur, çünkü onların bu aşk savaşı benim için hep ayrı bir yerde olacak. Vedayı sonraki bölüme saklayarak sizleri okumaya uğurluyorum...

Yarın finalde görüşmek üzere, bölüme oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayın.

İyi okumalar. ^^

40. Bölüm | Bir Göz Yaşı

Follow the rules | Laurin Hunter

Savaş ve kader öyle bir iki kelimeydi ki, sonu belirsiz olan her şeyi içinde barındırıyordu. Çünkü kader sizin kiminle dost kiminle düşman olacağınızı belirlerdi, savaş ise kiminle dost kiminle düşman olmak zorunda olduğunuzu...

Bu iki kelime ben bu kasabaya ayak bastığımdan bu yana en fazla yaşadığım ve duyduğum şey olmuştu.

Varlığım kaderimi, aşkım savaşımı başlatmıştı.

Ve şimdi tam da ayaklarım yer yüzüne değerken yaşadığımı hissediyordum. Çünkü ruhum bedenimin içindeydi ve sevdiğim herkes yanımdaydı.

Âşık olduğum adam hariç.

Ona rağmen onun bir parçası içimdeydi, onun yokluğunu bana hissettirmek istemez gibi sarıyordu vücudumu ama hala gizleniyordu bir yandan da.

Belki psikolojik olarak hissediyordum Korel'in yerini doldurduğunu ama nasıl olursa olsun hissediyordum ve bu bana şimdilik yetiyordu. Çünkü Korel'in ne zaman geleceğini hala bilmiyordum.

Yarın gelmeliydi, yarından sonra Perşembe olacağı için yarın gelmeliydi ama garip bir şekilde içimde bir şeylerin yolunda gitmediğine dair bir his vardı.

Belki de bu his bir düşmanımla daha yan yana olmak zorunda kalacağım içindi, kim bilir?

Belki de kader bir düşmanı daha dost belleyecektir bana, ne kadar istemesem de.

Evet Grim'in dostluğundan şikayetçi değildim belki, artık bizim tarafımızda olduğunu da kabullenmiştim belki ama bu aynı şeyi Azra'ya da yapacağım anlamına gelmezdi.

Çünkü bu kasaba da kötü bir anım varsa bunun neredeyse hepsinin içinde Azra vardı, içinde olmadığı her durumun ise sebebi olmuştu.

Yani kötü anılar eşittir Azra.

Ama o kadar kötü anıların içinde öyle bir iyi anın da içinde bulundu ki, o iyi an bir anda en iyi anıma dönüştü ve beni onunla görüşme kararı alabilecek kadar güçlü kıldı.

Çünkü bu anı karnımdaki küçük çocuğun kaderini başlatan bir anıydı, her ne kadar bunu anlamasak da onun varlığının ilk dile geldiği zamandı.