"Ulan şerefsiz!" Karşımda aval aval sırıtıyordu."Bunun şakası bile yapılmaz!" Ne yapacağımı bilemez bi halde ayağa kalktım.Benim peşimden ayağa kalktı.
"Yardım edebilirim In-ah" Arsız bir gülümseme yüzünde belirmişti.Benimle oyun oynuyor aklınca intikam alıyordu.
"Adımı ağzına bile alma" Gülümsemesi büyüdü.Adım adım üzerime doğru yürüdü.
"İstersen başka bir şeyi ağzıma alabilirim." Adımları hızlandı.Sağ tarafa doğru kaçacağım sırada hızla kolumdan turarak çevirdi ve sırtıma sabitledi."Yada.." Aynı hızla bedenimi duvarla kendi arasına hapsetti.İki dakika önceki anın aynısını yaşıyorduk.Vücudu tamamen üzerime kapanmıştı.O kadar yorgundum ki karşı koymaya dahi gücüm dahi yoktu.Kulağımın hemen yanında hissettiğim ılık nefes ile tüylerim diken diken oldu."Sen benim adımı ağzına alabilirsin." Gözlerimi sıkıca kapadım.O yapmazsa da kendi başıma yapmak zorunda kalacaktım.Bu belki daha utan verici bir seçenekti lakin öbür türlüsü daha da zor olacaktı."Bu benim hatam,ben düzeltmeliyim öyle değil mi."
Elimde değildi.Dediği her cümlede daha da kendimden geçiyor bacaklarımın arasındaki sızı daha da artıyordu.Hayatımın hiç bir aşamasında öpmekten ilerisine gidememiştim.Nefesim kesik kesik çıkıyordu.
"San- ah . Sana güvenmiyorum" Vücudum adeta istediğimin aksini arzuluyor adeta bana işkence çektiriyordu."Ben hallederim bı- bırak" yüzünğ elimin tersiyle ittiğim anda hızla aradan sıyrılıp valizime ulaştım ve topuklayarak üst kata doğru çıktım.
İş başa düşmüştü.
Hızla herhangi bir yatak odasına girdim ve kapımı arkadan kitledim.
Sonçta sevgili(!) ev arkadaşımın sağı solu belli olmazdı
Aldığım duşu , beni aynı gün tekrar almak zorunda bırakmıştı.Akşam dışarı çıkmak ve hiç bir şeyi hatırlamayacak kadar içmek istiyordum.Ancak son olan olaylardan sonra bunu daha dikkatli yapmam gerekiyordu.Hızla duştan çıktıktan sonra üzerimi giyinirken telefonumu açarak rehberdeki numarayı tuşladım ve masanın üzerine bıraktım.Pantalonumu üzerime geçirmeye çalıştığım esnada çalan telefon tanıdık ancak açmaması gereken birisi tarafından açıldı.
"Alo?" Kaşlarım çatıldı.
"Felix?"
"Oh selam jeo."
"Ulan Chanın telefonu niye sende?" Kaşlarımı çattım."Ve niye sen cevap veriyorsun?"
"Telefonunu çaldım."
"Nasıl?"
"Felix?" Birden arkadan gelen ses dikkatimi çekti.
"Oh Chan selam napı- oh Ağ!"
"Ulan noluyor lan?" Chan felixin elinden telefonu almaya çalışıyor o esnadaki bütün didişmeleri de telefonun diğer ucundan duyuluyordu.
"Oh tanrıya şükür.Nasılsın jeo?" Bir süre hiç bir tepki veremedim.
"Chan'cığım." Dedim alayla."Canım bro'm felix senin evinde ne arıyor acaba?"
"Evimde olduğunu kim söyledi?" Tanrım arkadaşlarımın arasındaki en zeki sandığım insan dahi normal değildi.
"Bilmem.Belkide evden çalıştığın ve o koca götünü kaldırıp evden adımını atmadığın, ayrıca hepimizi ayağına çağırdığın için olabilir.Oh ayrıca sevgilinle olan kıymetli vaktini böldüysem özür dilerim"
"Lan! O daha sevgilim değil benim.Açılmadım daha ona"
"Biliyorum gerizekalı sorunda tam olarak burada başlıyor zaten."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Secret revenge,hyunin ✓
FanfictionAynı kaderi paylaşan iki insan.Bir sözleşme ile bir araya gelmişti. Ancak işler hiçte sanıldığı gibi masum ilerlemiyordu. İki rakip şirket , iki düşman baba ve iki düşman oğul. Bütün kirli çamaşırlar tek tek ortaya çıkıyordu. Bir sözleşme sonucu ayn...
