Secret revenge,hyunin ✓

Süpriz

"Kendini nasıl hissediyorsun." Uyandığından bu yana ölü bir ruh gibiydi.Uzun bir tartışmanın ardından belirli bir süre hastanede kalmasına karar vermiştik."Seni kardeşinle konuşturacağım özlemiş olmalısın."

"Ben onun doğum gününü de kutlayamadım." Eliyle alnına vurdu."Bazen abi olmamalıymışım gibi geliyor."

"Saçmalama." Yemek yemiyordu.İştahsız ve yorgundu.Fiziksel yorgunluktan ziyade ruhsal bir yorgunluk gibiydi.Hayattan tüm ümidini kesmişçesine duruyordu.Bakışları bile boştu sanki."Arıyorum bak." Cebimden telefonu çıkartarak kardeşinin yurtdışında iletişim kurabilmesi için aldığımız yeni numarayı aradım.

"Alo?"

"Junjun?" Mutlu gibi gözükmeye çalışıyordu.

"Sonunda!" Kardeşi onun aksine gayet neşeliydi.Bunun olması önemliydi çünkü oma enerji verecek birisi lazımdı."Tanrım seni çok özledim sana anlatmam gereken çok fazla şey var müsait misin?"

"Bugünlük olmasın olur mu? Biraz rahatsız hissediyorum o yüzden hastanedeyiz." Yüzüme baktı."A-ama önemli bir şeyim yok serum takıldım iyi olacağım."

"Olur.Ne zaman müsait olursan ara beni çok güzel haberlerim var sana."

"Olur.Görüşürüz." Telefonu kapattı.

Bu muydu yani.

"Bu kadar mıydı?" Şaşkınlık içerisindeydim.

"Ne olması gerekiyordu?"

"Hiç.Hiç bir şey.Aa belki-"

"Hyunjin-aaahh!" Sözümü sitemiyle bölmüştü."Şu anda gerçekten bir şey yapma isteğim yok.Keyfim yok."

"Oh.Peki." Odada uzun bir sessizlik oluşmuştu.

"Afedersin.Bağırdım için."

"Sorun değil."

"Eve gitmek istiyorum.Olmaz mı?"

"Olmaz.Eve gidersen daha çok içine kapanırsın." Kafasını bıkkınlıkla arkaya doğru yasladı."Bu arada In-ah.O adamlar seni niye kaçırdı?"

"Babamın borcu varmış.Babamla aramın iyi olduğunu düşünmüşler.Para falan saklıyormul bunlardan işte onun yerini sordular.Bilmiyorum dedim.Öyle"

Bir süre olduğum yerde düşündüm."Hobilerin neler? Hoşlandığın ama yapamadığın bir şey de olabilir.Yada yapmak istediğin bir etkinlik?"

"Hm.Her zaman yıldızlara ilgi duymuştum.Babam teleskop almıştı ama kardeşim o zaman küçük olduğundan kırmıştı onu."

"Tamam başka."

"Lunaparka hiç gitmedim.Bir gün gideriz dedim ama hiç vaktim olmadı.Artık çocukta değilim zaten."

"O zaman başka bir şey bul."

"Sahil kenarları yada iskeleleri severim.Orda annemle yemek yerdik eskiden.Yürüyüş yapardık..." Sesi içine gitmişti."Sürekli girdiğim bir oyuncakçı vardı.Dışı tamamen ışıklarla kaplı bir oyuncak dükkanıydı.Akşamları bütün ışıklarını yakardı.Bütün dükkanlar içerisinde de en çok o dikkat çekerdi.Parıl parıl parlıyordu."

"Vaayy." Mest olmuştum.

"Hıhım.Hatta bir kere abimle gittiğimizde bana  bir tane oyuncak almıştık.Hala duruyor oya amaya kıyamamıştım.Babam izin vermiyor diye bana kendi harçlığı ile almıştı.O yüzden de bir kaç gün okulda aç kalmıştı."

"Abin düşünceli en azından."

"Ailedi en normal insanlar benim kardeşlerim zaten.Onları seviyorum.." dedi bana bakarak."Ama artık her şey değişti.Eskisi gibi olmaz." Derin bir nefes verdim.