Secret revenge,hyunin ✓

Sonlanış-Final Bölümü

Öncelikle çok güzel bir yazma serüveni olduğunu söylemem gerekiyor.Bu kitaptan ayrılamak benim için de oldukça zor olucak.Ancak size süpriz bir kaç özel bölüm daha gelicek o yüzden hemen vedalaşmayacağız bu hikayede :)
İyi okumalar dilerim love u :)

🖤

(Felix)

Chanla jeo'nun olayından beri konuşmuyordum.Bir noktada ona verdiğim tepkiler çok yanlıştı ve kalbini kırmıştım.Ama bir noktada arkadaşlarımı ve sevdiğim adamı da önemsiyordum.Ama jeonginin yeri her zaman bende çok farklıydı.Onun üzerine çok fazla düşerdim.

"Tatlım sen iyi misin?" Annemin sesiyle bakışlarım kapıya döndü."Uzun zamandır çok donuksun Chan sana bir şey mi yaptı? Yada Jeongin ile ilgili bir sorun mu var? Niye bu kadar üzgünsün bebeğim? Seni daha önce hiç bu kadar üzgün görmemiştim."

Hayır anne bu sefer suçlu benim.

"İyiyim.Bir sıkıntım yok.Anne ben akşam yılbaşı partisine gideceğim bizimkilerle.Haberin olsun." Derin bir nefes vererek odama girdi ve kapıyı kapattı.Birden yanaklarımı ellerinin arasına alarak başımı kendine döndürdü.

"Gün ışığım.Yongbok-ah."

"Anne beni böyle sevme!" Mızırdanarak ellerinden kurtuldum.Bundan rahatsız olmam her zaman onu çok güldürürdü.

"Küçüklüğünden beri bir insan neden sevmez bu güzelim iltifati anlamam!?" Dedi gülerek.

Gülümsedim."Sen niye babamın sana aşkım demesini sevmiyorsan,ondan." Kaşları çatıldı.Hince gülümsedim.Annem babamın içmesinden nefret ederdi.Ne zaman içmeye gitmek istese anneme aşkım diye seslenmeye başlardı."Benim için fazla endişelendiğin zaman bana bu şekilde sesleniyorsun.Üzüldüğünü anlıyorum."

"Tanrım felix!" Dedi sinirlenerek.Tatlı tatlı sinirlenmesi çok hoşuma gidiyordu."Manyak velet!"

"Aslına bakarsan üzgün olmamın sebebi benim bir hata yapmış oluşum.Bunu düzeltmek için gidiyorum."

"Nasıl yani?"

"Boş ver anneciğim.Sen güzel kafanı yorma bunlarla yeni yılın tadını çıkart." Yanağına bir öpücük kondurarak yavaşça merdivenlerden indim.

"Hediyeni unutma!"

"Tamam!"

Kazağımın üzerine kalın kabanımı atkımı ve şapkamı geçirerek hediyemi aldım ve dışarı çıktım."Siktir!" Birden gördüğüm manzara kalbimi harekete geçirmişti."Siktir kar yağıyor!" Dedim mutlulukla.Bugün olan tek iyi şey olabilirdi.Gülerek yavaş yavaş changbinin beni alacağı yere doğru yürümeye başladım.Cebimden telefonu çıkarttım ve rehberdeki numarayı tuşladım."Hyung neredesin?"

"Geliyorum yoldan geçerken chanı da aldım."

Chan.

"Onun ne işi var?"

"Arabasında bir ağrıza var sabah baktık ama çözemedik.Üç kişi seni almaya geliyoruz.Sen neredesin?"

"Geldim bekliyorum."

Tamam bende sokağa giriyorum şimdi." Onaylayarak telefonu kapattım.