Secret revenge,hyunin ✓

Aramızdaki Buzlar

Oy vermeyi ve beğenmeyi unutmayınnn
İyi okumalarrr~✨

🖤

Abim bu sefer yaşanabilecek olayları yüzünden önlem almış , babamı kendi arabasıyla gönderip bize başka bir araba ayarlamıştı.O sözleşmeden sonra bir kelime dahi konuşmamıştım.Şirketten çıkacağımız esnada bize rehberlik eden kadın bana hazırlanmam ve eşyalarımı toplamam için bir müddet zaman vermiş, evin hazır olduğunu belirtmişti. Ancak ben o sinirle kadına sadece onayladığımı belirten bir ses çıkartmış ve oradan ayrılmıştım.

" In-ah " abimin sesi beni düşüncelerim arasından sıyrılmama sebep oldu. Yinede gözlerine bakmak yerine arabanın zeminine bakmayı tercih ettim."Bak bende heriften haz etmiyorum ama hayatın bitmiş gibi davranamazsın.İyi yönden bak şu saatten sonra özgürsün ne babam nede ben sana yapacağın şeyi söyleyebiliriz." Yüzümü yerden kaldırarak ona baktım. "Şuna bak suratın beş karış."

"Demesi kolay.Herif her saniye götümün dibinde olacak." Sesim buz gibiydi. Uzun bir süre beni inceledikten sonra burnundan bıkkın bir soluk verdi.

"Senin canın başka bir şeye sıkkın. Yoksa sen şeytana bile pabucunu ters giydirir yine o herifi kandırırsın." Yüzünde samimi bir sırıtış vardı.

" Babam bayağı beni pazarladı. Bi saniye bile düşünmeden" Aniden yüzündeki bakış kaybolup yerini şaşkınlığa bıraktı.kaşlarını çattız.

"Ne saçmalıyorsun oğlum sen? Beni pazarladı ne demek mal mısın sen? Nasıl böyle bir şey dü-"

"Sana yapar mıydı?" Sorduğum soru onu afallatmış , sözünün yarıda kalmasına sebep olmuştu." Yada junho'ya , bunu yapar mıydı?"

"Jeo" Sesi fısıltı yakın bir tını ile çıkmıştı. Bazı şeylerle şu an yüzleşiyordu. Bu yüzden de boğazı düğümlenmişti,Konuşmuyordu. Ağzından sadece ara ara benim ismim dökülüyor tam olarak ne söyleyeceğini kestiremiyordu.

"Düşündümde abi." Gözleri merakla beni izliyordu. " Babam, sizin başardığınız şeyleri başaramamama rağmen..." Gözleri acıyla doldu."beni sizin kadar seviyor mu?" Gözlerim doldu.Onun gözlerinde ise büyük bir acı vardı.Etrafa baktım.Evin bahçesine girmiştik.Araba yavaş yavaş durmaya hazırlandı."Bence cevabı ikimizde iyi biliyoruz." Burnumu çekerek arabanın tamamen durmasını beklemeden kapıdan çıkarak eve doğru yürüdüm. Arkamda değildi. Söylediğim sözler ağır gelmiş olacak ki araba durmasına rağmen uzun bir süre olduğu yerden kalkmamıştı.Adımlarım emin ve hızlıydı.Gözlerim doluydu.

Çok kalbim kırıktı.

Odama çıkmak için girdiğim salonda Junho oturuyordu.Geldiğimi duyup sarılmak için ayağa kalkmıştı. Ancak ben ona dahi selam vermeden hızla merdivenlerden odama doğru çıkmaya başladım.İlk defa ona böyle davranıyordum. Dehşete düşmüş olmalıydı. Odama girip kapıyı arkamdan kilitledim. Az zamanım vardı bu yüzden elime geçen ilk büyük bavula elime geçen pantalon, ceket, tişört, gömlek hepsini doldurdum. İşime yarayacak elektronik her şeyi ve şarj aletlerini, zaman zaman yaptığım araştırmalar ve çizimler için kullandığım her şeyi içine doldurdum.Bakımım için kullandığım tüm malzemerli valizin içine rastgele doldurdum. Takmak için yanıma bir kaç çanta aldım.Elimden geldiğince çok doldurmak istiyordum.

Bir daha bu eve elimden geldiğince uğramak dahi istemiyordum.

Gerekli olan malzemelerin çoğunu valizin içine
Atıp valizi kapattım ve içine koymadığım ceketlerden birini üzerime geçirmek adına yatağımın üzerine attım.Telefonumu orda bırakarak lavaboya girdim ve hayatımda alabildiğim en yarım yamalak duşu almaya başladım. Ilık su yüzüme akmaya başladığı andan itibaren gözlerimdeki yaşlarda firar etmeye başladı. Çok geçmeden hıçkırıklar peşini kovaladı. Duş gerginliğimi hafif hafif alıyor yerini rahatlığa bırakıyordu. Sinirlerim bozuktu bu yüzden ağladıkça onu düşünüyor , düşündükçe de ağlıyordum. En nihayetinde bu duştan çıkmam gerekeceği için bir süre sonra ağlamalarım durdu. Derin derin nefes alıp duşuma devam ettim.Çıktığımda bornoza sarıldım ve aynadan kendime uzun uzun baktım.