Jeon Jungkook | KS1

-35-

Jeon Jungkook

Kapıyı zorlayan bir yığın sözde polis ekibine karşı göz devirmeme engel olamadan yanımda duran Yunesa'ya baktım. Sıkılmışça etrafına bakıyordu ki bunda fazlasıyla haklıydı.

Dirseğimle dirseğine hafifçe vurup bana bakmasını sağladığımda göz göze gelmiştik.
Aslında böyle kalsak hiçte fena olmazdı.

"Beni idare edebilir misin?"

Kaşları çatılırken ekiplerin destek çağırmasıyla cidden sıyırmak üzereydim.

"Tamam da, niye?"

Tebessüm edip yanağından makas alarak yanından ayrılmış yan taraftaki çıkıntılı duvara ilerlemiştim. Ayağımı ilk çukura yerleştirip kaymayacağımdan emin olduktan sonra bir elimi yandaki boruya diğer elimi üst çukurlardan birine atmış kendimi yukarı çekmeye çalışmıştım. Dikkatle en tepeye ulaştığımda yıkık dökük çatıya dikkat ederek yandaki binanın çatısıyla arasında kalan mesafeye bakmıştım. Yeterince ideal olsada kayma ihtimalini de göz önüne almak zorundaydım.

"Ulan! Manyak herif! Ne yapıyorsun orada?"

Bakışlarım aşağıda bana telaşla bakan MinHyuk'a kaydığında bütün ekip beni fark etmişti. Onlara göz devirdiğimde Yunesa ile göz göze gelmiştik. Bakışlarımı onun korku dolu bakışlarından çekip zamanında sırtımı yasladığım ve yaslamaz olaydım dediğim MinHyuk'a çevirmiştim.

"Siz devam edin ya, işe yarar belki!"

Birkaç adım gerileyip hızla terasa doğru atladığımda göründüğünden daha uzun mesafe olan eskimiş binanın terasının önüne doğru düşmüş, son anda kenarındaki boşluğa tutunarak tam anlamıyla ölümden döndürmüştüm kendimi.

"Jungkook! Dur orada aptal!"

Telaşla bağıran MinHyuk'u takmadan kendimi biraz sallayarak sol elimi de terasın kenarına atmış derin bir nefes alıp yukarı çekmeye çalışmıştım.

Çalışmakta kalmamalıydı.

Zorlansam ve avuç içlerim soyulsada ayağımı en üst kattaki camın üst tarafındaki çıkıntısına koyup kendimi yukarı doğru itmiştim.

Avucumun içinden çıkan terasın eskimiş duvarının betonuyla tekrar savrulduğumda en felaketi yaşamak üzereydim. Sol kolum sağ koluma göre daha güçsüzdü.

Sakin kal Jeon.

Aşağıdaki gürültüleri takmamaya çalışsamda Yunesa'nın dolu gözlerini görmemle anlık olarak her şeyi unutmuştum.

Hayır, duygu düşünme!

Hızla bakışlarımı ondan çekip ayağımı koyduğum çıkıntıya basıp kendimi geri itmiş sol elimi tutunduğu boşluktan çekmiştim.

Hızlı düşün.

Yere doğru düşmeye yüz tutmaya başlayan bedenimi önümde beliren demire tutunarak durdursamda buradan sonra ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.