Jeon Jungkook | KS1

-61-(F)

Jungkook

"Cenazesine katılmayacaksın herhalde?"

Min'in konuşmasıyla Vera ve Başkan'ın bakışları bana dönmüştü. Bense kestiğim et parçasını ağzıma atıp başımı kaldırdığımda bana bakan meraklı gözlerine şaşkınca baktım.

"Ne?"

Başkan dudaklarını hafifçe birbirine bastırarak başını iki yana sallamıştı.

"Hiç, salaklığına bakıyoruz sadece."

Onları takmadan yemeğe devam ettiğimde Vera koluyla kolumu dürtmüştü. Bakışlarım ona kaydığında Min'le konuşan babasına bakmış ardından bana dönmüştü.

"Gerçekten gidecek misin?"

"Evet, bu son cinayet vakalarıyla bir ilgisi olup olmadığını anlarız."

Anladığını belli eder şekilde başını sallamış derin bir nefes almıştı.

"Ben de gelebilir miyim?"

Başımı hızla iki yana salladığımda dudaklarını birbirine bastırdı.

"Hayır, sen merkezde kal ve yeni bir vaka gelirse bana haber ver."

Başını diretmeden olumlu şekilde salladığında hafifçe burnuna vurmuş gülmesini sağlamıştım.

Teklifimi kabul etmişti ve Başkan Walsh, daha doğrusu kayınbabam durumu öğrenince Vera'dan daha çok sevinmişti.
Olay yanlış ilerliyor galiba...

Başkomiser ölmüş ve layığını bularak can çekişerek gitmişti. Gram acımamıştım ve yarın cenazesi olacaktı.

Böyle birine de neden cenaze düzenleniyorsa...

Ve son zamanlarda cinayet vakalarında aşırı bir artış olmuştu. Sanırım emniyet benden şüphe ediyordu.
Devam edebilirlerdi çünkü gram umurumda değildi.

O kişiyi bulabilirdim ne de olsa.

"O zaman tatlı söylüyorum. Sizin şerefinize."

Bıçağı ve çatalını boş tabağına bırakan sevgili pedere bakmış başımı sallamıştım. Bakışlarım Vera'yı bulduğundaysa o da bana bakmıştı.

Gülümseyerek elini sıkıca tutmuş saçlarından öperek bana isyana geçen sevgili arkadaşım Min'le konuşmaya dönmüştüm.

Uzun saatlerin ardından hepimiz dağılma kararı alarak restorandan çıkarken Vera'yı eve bırakma görevini üstlenmiştim. Şimdiyse kapısının önüne gelmiş, bana gelmesi için yalvarışa geçmiştim.

"Ya ne var gelsen, neren eksiliyor?"

"Başladı şimdiden ya! Yandım ben. Bitti hayatım."

O da benden aşağı kalmayarak olayı abarttığında ikimizde gülmüştük.

"Yazıyorum hepsini bir kenara. Sen bilirsin."