Jeon Jungkook | KS1

-52-

Jungkook

Kalbim korku içerisinde çarparken olduğum yerde durmayı kesmiş hızla koşarak demirliklerin üzerinden atlamıştım. Art arda gelen silah seslerine karşı gözlerim artık dolmaya başlarken hızla arka kapıdan girmiştim.

Yukarıdaki gürültüyü duymam yetmişti oraya gitmem için. Önüme çıkan gerzeği tutup merdivenden iterken koşarak yukarı çıkmıştım.

Karşımda gördüğüm müdür ve yanındaki adamla duraksamış, bağlanmış bedenlerine uzunca bakmıştım. Silah sesleri gelmeye devam ederken müdürün benden iğrendiği belli olan bakışlarını sallamadan arkamı dönmüş, salona girmiştim. Tüm adamlar ölmüştü ve salon kan gölünden ibaretti. Açık olan cama karşı hızla aşağı inip evden çıkmış, koşarak sokağa çıkmıştım. Etrafta görmeyi beklediğim kişiyi görememek daha da kafayı sıyırmama neden oluyordu ya...

Sinirle ettiğim küfürün ardından arkamda duyduğum motor sesi o tarafa dönmeme neden olmuştu. Ne ben Vera'nın arabasını görmeyi bekliyordum ne de o beni görmeyi bekliyordu.

Durmak üzere olan arabasına karşı, şaşkınlığı üzerinden atıp gazlayacakken arabanın önüne atlamamla fren yapması bir olmuştu.

Bana öylece baktığında en son beklediğim şey geri gitmesi ve gazı harlamaya başlamasıydı.

Çıkmamı bekler gibi baksada olduğum yerde durmaya devam ediyordum. Madem böyle olacaktı, beni öldürsün daha iyiydi.

El frenini indirip üzerime doğru hızla gelsede yaptığı ani frenle, arabayla aramda kalan bir parmak mesafede durmuştu. Hızla el frenini çekip arabadan indiğinde yapacağı her hamleyi bekler gibi öylece dikilmeyi tercih etmiştim.

Aniden bana tekme atıp gerilememi sağladığında suratımı buruşturmuş ardından derin bir nefes alıp ona doğru bir adım atmıştım.

Oysa yumruk atmak için kaldırdığı elini yakalamamla diğer elini omuzuma koyarak itmeye çalışmıştı.

Çalışmıştı.

"Bırak!"

"Böyle bir yere varamazsın Yunesa."

Beni dinlemeden tuttuğum bileğini geri çekmiş ellerini göğüsüme koyarak beni itmişti.

"Çık yoldan."

Kaşlarımı çatarak ona doğru bir adım atmış başımı iki yana sallamıştım.

"Böyle yaparak eline bir şey geçtiğini mi sanıyorsun?"

"Seni ilgilendirmiyor."

Kaşlarımı kaldırarak ona öylece baktığımda kapüşonunun gizlediği yüzünü ilk kez görmüştüm.

"O kadar emin misin?"

Bir şey demediğinde tuttuğum kapüşonunu anında indirmiş iki haftadır görmediğim yüzünü görmüştüm.

Kalbim özlediği kalbi bulmuştu, ancak onun tarafından itilmeyi beklemeyerek kalkışmıştı buna...

"Ne bu hâlin? Ne bu nefretin? Söylesene, sana Yunesa'yı kaybettirecek kadar kör olduğun şey ne?"