Jeon Jungkook | KS1

-58-

Jungkook

Elimdeki telefonu gelişigüzel masaya bıraktığım sırada bana sorgulayıcı şekilde bakan Vera'ya karşı başımı ne olduğunu sorarcasına iki yana salladım.

"Nereye kadar saklayacaksın?"

Kabanımı çıkartıp sandalyenin üzerine koyarken kaşlarım hafifçe çatılmıştı.

"Neyi?"

Sinirle nefes verip dudaklarını diliyle ıslattığında gömleğimin kollarını kıvırmıştım.

"Bence gayet iyi biliyorsun?"

Ona uzunca bir süre boş boş baktığımda aynı şekilde o da bana bakıyordu. Kesinlikle dik başlılığı çekilmezdi...

"Açık konuş."

"Gizlice nezarethaneye girip o herifle konuştuğunu."

Ellerimi pantolonumun cebine koymuş dudaklarımı birbirine bastırmıştım.

"Bunu saklamıyordum."

Bana inanamadığını belli edercesine baktığında gerilmeye başlamıştım.

Konu tam olarak başıma buyruk davranmamdı. Sanırım yani...

"Sana gerçekten inanamıyorum, Jungkook, nasıl bu kadar rahat olabiliyorsun?"

Derin bir nefes verip ayaklanan bedenine doğru yaklaştım.

"Rahat değilim, sadece yapmam gerekeni yapıyorum."

"Adamın bütün işbirliği içinde olduğu kişileri öldürerek mi? Tüm arkasında olanları öldürerek mi? Böyle mi gerçekten olması gereken?"

Derin bir nefes verdiğimde bir süre bana bakmış ardından yanımdan geçmek için adımlamıştı. Bir şey yapmayıp gitmesine izin verdiğimdeyse kapının sertçe kapanışı gözlerimi sıkıca yummama neden olmuştu.

İki hafta önce hastaneden çıkmıştı ve tetkikler yüzünden hâlâ emniyette değildi. Dün emniyete döndüğündeyse bütün yediğim bokları öğrenmiş olmalıydı.

Bana karşı yinede nazik davranmaya çalışıyordu çünkü öğrendiklerimin ağır geldiğini ve içime attığımı düşünüyordu.

Beni de en çok üzen buydu zaten.
O benim için her şeyi yapmışken şuan onun inadına gidermiş gibi davranıyordum. Amacım bu değildi. Sadece hak ettiklerini bulmalarını istiyordum ve öldürdüğüm kişilerde bu olaylarla bağlantılı olan kişilerdi.

Ne yani? Öylece oturup beklemeli miydim?

Sıkıntıyla nefes verdiğimde kapı açılmış içeri MinHyuk girmişti.

"N'oluyor size ya?"

Anlamazca ona baktığımda kapıyı kapatıp yanıma doğru geldi.

"Vera bir ağlayacak gibi gelip sana bakmamı istedi. Kavga mı ettiniz, anlayamadım."

İçimde oluşan telaşa engel olamadan kapıya doğru adımladığımda kolumdan tutmuştu.