Jeon Jungkook | KS1

-50-

Jungkook

Duyduğum kilit sesiyle gözlerimi elimde döndürüp durduğum bileklikten çekip cama sabitlemiştim. Yansıması camda gözüktüğünde yavaşça içeri girmiş ışığı açmıştı.

Beni görmesiyle irkilene kadar gayet normaldi...

"Jeon?"

Başımı yavaşça kaldırıp camdaki yansımasını izlemeye devam ettiğimde başındaki kapüşonu indirdi.

"Uyumuyor muydun sen?"

Cevap vermeden öylece ona baktığımda gerildiği her halinden belliydi.

Yavaşça yanımdaki koltuğa oturduğunda göz ucuyla ona bakmıştım. Gözleri beni endişeyle tararken bakışlarımı ondan çekmiştim.

"Gecenin bu saatinde, seni yatağından kaldıracak şeyi merak ediyordum."

Mırıltıma karşı diyeceği şey için nefeslensede izin vermeden devam ettim.

"Emniyete gittiğini öğrenene kadar."

Bakışlarım ona döndüğünde ellerini dizlerine sürtmüştü.

"Haklısın."

"Niye gittin Yunesa?"

Gözleri gözlerimi bulduğunda kalbim yumuşamam için beni zorluyordu. Nasıl bir şeydi bu bilmiyorum ancak biraz daha bakmaya devam ederse net bir şekilde her şeyi unutup yenilecektim.

"Babamla konuşmamı istedin, o da beni yanına çağırdı."

Elimdeki bilekliği kucağına attığımda irkilmiş bacağının üzerindeki bilekliği eline almıştı.

"Bu bilekliğin sende olma sebebini de öğrenebilir miyim?"

Biliyordum, sadece ondan duymak istiyordum. Ona olan güvenimi doğrulamaya çalışıyordum ya da...

"Evine ilk geldiğim gün sokakta bulmuştum. Düşürmüşsün herhalde benimde aklımdan çıkmış, vermeyi unutmuşum."

Yavaşça ayağa kalkıp salondan çıkmıştım. Çok değil, merdivene ulaştığımda ağladığını belli eden nefesleri durmama neden olmuştu.

Amacım onu üzmek değildi. Gecenin bu vakti evden çıkıp gittiğini duyduğumda beni terk ettiğinden ölesiye korkmuştum. Namjoon hyungun onu emniyete yakın bir yerde gördüğünü bana söylemesiyle de, yalan yok; güvenim gerçekten sarsılmıştı.

Oraya geri döndüğünü sanmıştım.

Tüm bu korkuyla gece boyu gelmesini beklerken, ağlaması gereken bendim kesinlikle.

Ama onunda ağlama sebebini anlıyordum.

Yavaşça yukarı çıkıp odaya girmiş, üstümü çıkarıp pantolon ve tişörtümü giyinerek kapüşonlu deri ceketimi üzerime geçirmiştim. Gerekli eşyalarımı alıp sırt çantama koymuş telefonumu cebime atıp odadan çıkmıştım. Kapının yanındaki sırt çantasını alıp içeri gittiğimde kızarık gözleri bana dönmüş, yanaklarını elinin tersiyle silmişti. Çantasını ona attığımda anlamadığını belli eder gözlerle bana bakmış çantayı yakalamıştı.