Jeon Jungkook | KS1

-34-

Yunesa Vera Walsh

Elimde bitmek bilmemiş olan kahve bardağını elime almış ayağa kalkarak çöpe atmıştım. Tekrar yerime oturduğumda önümde hiçbir halt anlayamadığım dosyayla bakışmaya devam etmek zorunda kaldım.

Vakalarda çoğu zaman stes ve baskı altında kaldığımı hissediyor, ani gelen sinir krizlerime engel olamıyordum. Ya da sinir boşalmalarına.

Şimdi ona benzer bir şey mi yaşıyordum bilmiyorum ancak titreyen ellerime engel olamıyordum.

Üniforma bile beni sıkmaya başlamış nefes almamı engelleyecek raddeye gelmişti. Stresle giyindiğim üniforma tulumun fermuarını biraz aşağı indirmiştim. Ciddi manada boğuluyordum.

Stresle şakamı çıkartıp saçlarımı geriye atmış ayağa kalkarak arkamdaki camı açmış derin bir nefes almıştım.

Jungkook'u o gün yaka paça dışarı atmıştım. O da akşama kadar salonda televizyon izleyen beni bahçedeki koltuklara oturarak izlemişti. Ardından Namjoon'un aradığını söylemiş perdeleri bana zorla kapattırarak gitmişti.

Lanet herif.

Bakışlarım bahçe dışına çıkarken ağaca yaslanmış bedeni görmemle kalakalmıştım.

Cidden benim gölgem olmuştu...

Ellerimdeki titreme biraz olsun geçerken eline aldığı telefon dikkatimi çekti. Bir süre sonra cebimde titreyen telefonla elime hızla almıştım.

Tavşan Jeon
N'oldu?
İyi misin?

Yüzümde oluşan gülümsemeye engel olmaya çalışarak önce bana dikkatle bakan yüzüne bakmış ardından telefona dönmüştüm.

Yunesa'm
İyiyim.
Bir şey yok.

Tavşan Jeon
Buna sen bile inanmadın.
Yanına geliyorum.

Telaşla gözlerimi büyütürken telefonu kapatıp emniyet girişine doğru yürümeye başlamıştı. Hızla arama yerine bastığımda duraksayıp telefonuna bakmış ardından bakışlarını bana çevirip aramayı reddetmişti.

Cidden bu herif!

Bahçeye girdiğinde herkesin bakışları ona dönerken güvenliklerle konuşan babamın bakışları Jeon'dan yavaşça ayrılmış beni bulmuştu. Ardından gülümseyerek konuştuğu kişilere geri dönmüştü.

Ya baba sen yapma bari!
Çıldırmanın eşiğindeydim gerçekten.

Hızla camı kapatıp stor perdeyi kapattığımda kapı sertçe açılmış ardından kapanmıştı. İrkilerek o tarafa döndüğümde kapıyı kilitleyip yanıma gelen bu adamın kalbimi hıznlandırmasını engelleyememiştim.

Sol eli belimi bulurken diğer elini yanağımda gezdirmiş, yüzümü uzunca incelemişti çatık kaşlarıyla.

"Betin benzin atmış senin. N'olduğunu söyle."