Jeon Jungkook | KS1

-60-

Vera

Emniyetten çıktığım gibi, arkasından basınında sürüklenmesine neden olan polis arabası durmuştu. Sürgülü kapı açıldığında tüm flaşlar patlamaya başlamış, tüm ihtişamıyla arabadan inen Jungkook'u hedef almışlardı. 

Eli kelepçeli iki çocuğu diğer arkadaşlar araçtan indirdiğinde Jungkook onlara bakıp yan taraftaki kapıyı gösterdi. 

"Sorguya alalım arkadaşlar."

Onlar içeri yönelirken Jungkook yüzüne patlatılan flaşlara karşı sinirle nefes vermişti. 

"Dağılın artık arkadaşlar! Film çekmiyoruz burada, hadi! Dağıl!"

Kameralar yavaş yavaş inerken güvenliklerin yardımıyla kalabalık dağılmaya başlamıştı. Jungkook yorgunca kaşlarını kaldırıp indirerek içeri doğru yönelmişti. Kapının yanında duran beni görene kadar...

"Vera?"

Ufak bir tebessüm ederek bakışlarımı yere indirerek ona doğru bir adım atmıştım. Bu konu hâlâ aşılmamıştı. Jungkook yine Jungkook'tu işte. O gün bana bir sorudan çok isteğini belirttiğini söyleyerek konuyu kapatmıştı ve bunu daha sonra gündeme getireceğinden bahsederek onu çağırdıklarından dolayı gitmişti. Aradan üç gün geçmişti. Ve ilk kez karşılaşıyorduk...

Üç gündür ben devriyede o ise incelediği vakalardan dolayı kapandığı odalardan çıkmadığı için ortada buluşabileceğimiz bir zaman olmamıştı. O da bana ne yazmış ne de aramıştı zaten. Ben yazdığımdaysa geçiştirmişti işte...

"Ben de sana bakacaktım."

Önümde durduğu sırada dediği şeyle sinirime hakim olmak için zoraki bir tebessüm sunup dudaklarımı birbirine bastırdım.

"Bu kadar acele etmeseydin keşke."

Kaşları dediklerimle çatılırken kendime hakim olamamanın verdiği o ağır hisle nefeslenip bakışlarımı ondan çekmiştim.

"Ne?"

Kaşlarımı kaldırıp iç çekmiş başımı iki yana sallamıştım. 

"Yok bir şey."

Yanından geçeceğim esnada eli sertçe kolumu bulmuştu. 

"Ne bu şimdi, anlamıyorum."

Bıkkınca nefes verip kolumu çekmiş kaşlarımı hafifçe kaldırmıştım.

"Bazen gerçekten boşa kürek çektiğimi hissediyorum. Her açıdan. O yüzden bana gelen neyse ben de aynı şekilde gitmeye karar verdim. Belki anlarsın diyeceğim, sen buna da sağır kalırsın eminim, nasıl her şeye kör kalabiliyorsan."

Hızlı adımlarla emniyete girmiş yukarı çıkmıştım. Toplantı odasına girip kapıyı sertçe çarpmış boş sandalyenin birini çekip oturmuştum.

"Evet, yine gündemimize bomba gibi düşen bir kavga haberiyle karşınızdayız. Şimdi yanımızda kavganın birincil kişilerinden Yunesa Vera Walsh. Sizdeyiz."