Jeon Jungkook | KS1

-19-

.

Elindeki yarayı hırsla soyarken gözyaşlarına engel olamıyordu. Jungkook için buna katlanmak zorundaydı. Çünkü onu bulacağı ümidine tutunuyordu. Tabi gerçekleşmeyecek ümitlere tutunmak ne derece sağlıklıydı, tartışılır.

Saatler, günler, haftalar ve aylar.

Hala bu hücredeydi.

Bir yıl, iki yıl, iki buçuk buçuk yıl.

Hala aynı hücredeydi.

Git gide düştüğünü düşündüğü her vakit tutunacak bir dalı kalmıyor, kurumuş olan tüm dallar onun tutmasıyla kırılıp düşüyordu.

Aradan zaman geçti.

Vakalar arttı. Altından kalkılamayacak boyuta ulaştı.

Ve hücre kapısını yıllar sonra nöbetçi polislerden başkası açmıştı.

Başkan Walsh.

"Kalk."

Verdiği emirle Melinda ona nefretle yüzünü ekşitmiş, oturduğu yerden ona bakmaya devam etmişti.

"Melinda, nefretin vakti değil. İki büyük vaka var ve atanacak polis yok. Şimdi kalk ve rütbeni takın."

"Ne o? Pisliklerinizi temizleyecek biri kalmadı mı?"

Başkan derin bir nefes verdiğinde Melinda iğreltiyle yüzünü buruşturmuş ayağa kalkarak ona yaklaşmış omuzuna işaret parmağıyla vurmuştu.

"Şeref yoksunu birkaç pislikten başka bir şey değilsiniz. Şimdi o egonu ve saygıdeğer mevkini al ve hücremden defol."

Başkan Walsh bakışlarını yerden çekip kıza çevirdiğinde tebessüm etti. Evet. Jungkook'la resmen ikiz gibiydiler.

"Bittiyse gidelim Melinda."

Kızı kolundan tutup dışarıya sürüklemişti. Hızla ilerledikleri koridorlarda herkes dedikodu için malzeme bulmuş fısıldaşmaya başlamışlardı.

Girdikleri toplantı odasında karşılaştığı yabancı yüzle kaşlarını çattı Melinda.

"Kim bu? Zanlı falan mı?"

Melinda'nın küçümseyici sesiyle Başkan Walsh göz devirip sandalyede oturan kızın yanına gitmişti. Ardından gülümseyerek ellerini kızın omuzuna koymuştu.

"Bu, Yunesa Vera. Jeon Jungkook'un vakasına atanacak olan polis."

.

"Kızım beklesene beni!"

Jungkook'un koşarak Melinda'nın yanına gitmesiyle Melinda gülerek ona bakmıştı.

"Koşmak gerçekten stres attırıyor."

Jungkook ona gülerek başını salladığında Melinda nefesini düzenlemeye çalışmıştı.