Jeon Jungkook | KS1

-56-

Jungkook

"Peki, yine de çok öldürme."

Elimdeki silahı belimdeki yerine yerleştirdiğim esnada başımı kaldırıp ona baktım.

"Ne kadarı lazım sana?"

Sırıtarak kalçasını masaya yaslamış düşünüyormuşçasına dudaklarını birbirine bastırmıştı.

"Ağzından laf alabileceğim kadar öldürsen yeterli. Kemik istiyorum yani. Etini n'aparsan yap."

Gülerek başımı iki yana sallamış kabanımı üzerime geçirirken onun gevşek gülüşünü takındığı suratına bakmıştım. 

"Bazen çekilmez oluyorsun gerçekten."

Omuz silkerek umursamadan yaslandığı masadan doğrulmuştu. Bense telefonumu da cebime atıp çıkışa yönelmiştim.

"En azından sana çekilmez oluyorum yavrum, kolay bir şey değil bu."

Ona yüzümü buruşturarak baktığımda gülmüştü.

"Min, eğer biraz daha devam edersen hakkında çok farklı şeyler düşüneceğim."

Memnuniyetsizce yüzünü buruşturmuş ellerini cebine koymuştu.

"En son seninle olurdum..."

Göz ucuyla beni süzdükten sonra önüne dönüp mırıldandı.

"Gerzek herif."

Ufak bir kahkaha atmış durmuştum. Benimle birlikte o da durduğunda elimi ona uzatmıştım. Sertçe vurup kavradığı elime karşı gülmüş başımı sallamıştım.

"Hadi görüşürüz, Yunesa sana emanet."

Gülere başını iki yana salladı.

"E yiyorsa başkasına et."

Gülümseyip ellerimizi indirmiş selam vererek arkamı dönmüştüm ki dayanamayıp gitmek için birkaç adım atmış bedenini durdurmak için seslenmiştim.

"MinHyuk!"

Durup bana döndüğünde derin bir nefes vererek bir iki adım ona doğru gittim. 

"Her şey için teşekkür ederim."

Anlık olarak şaşırsa da buruk bir şekilde gülümsemiş başını sallamıştı.

"Ben teşekkür ederim Jeon. Bunca şeye rağmen beni yargılamadan dinlediğin ve hâlâ güvendiğin için."

Bir süre öylece durduğumuzda ani gelen dürtüyle gülmüş kollarımı açıp ona sarılmıştı. O da aynı şekilde karşılık verdiğinde tekrar eski günlerdeki gibi hissediyordum. 

"Üf yeter. Bir de katil olacak, ne bu duygusallık. Sal beni artık."

Beni iterek geri çekildiğinde dolu gözlerini görmem alayla gülmeme sebep olmuştu.