Jeon Jungkook | KS1

-40-

Jeon Jungkook

Sokak lambalarının loş turuncu ışığı, karanlığı zorlar şekilde aydınlatmaya çalışıyordu. Tüm ışıkları sönük arabanın içerisinde sessizce saatlerdir izlediğimiz yeri izliyor, bir hareketlenme bekliyorduk. Ne yazık ki yoktu ancak bu olmayacağı garantisini de vermiyordu.

Titreyen telefonuma kayan bakışlarımla Başkan Walsh'un aradığını görmüştüm. Aramayı cevapladığımda yeni uyandığı belli olan sesi kulaklarıma doldu.

"Devriye sırası bizde Jungkook, dinlenebilirsiniz."

Bir şey demeden telefonu kapatmış ardından üzerimdeki kabanı çıkartıp yerimde doğrularak hızla arkaya geçmiştim.

"Ne yapıyorsun?"

Kabanı başımın altına yastık niyetine katladığım sırada Yunesa bana şaşkınca bakıyordu.

"Devriye sırası onlarda. Uyanmışlar. Ve bende dinleniyorum. Orada salak gibi duracağına gelip biraz dinlenmeye ne dersin komiserim?"

Bakışlarını kaçırdığında içten içe gülmeye devam ediyordum. İş sırasında bu kadar hırçın olup yanımda nasıl böyle süt dökmüş kediye dönebiliyordu?

"Gelecek misin? Davetiye bastıracak kadar para almadım yanıma, bilgin olsun."

Bir şey demeyip önüne döndüğünde göz devirmiştim. Hayır, şu durumu tek güzelleştiren şey o iken benden uzak durmaya çalışması cidden sinir bozucuydu. Neyden çekiniyordu?

"Sen rahatça yat orada be..."

"Sende yanıma geliyorsun Yunesa. O kıytırık koltukta bir de iki büklüm yatmana izin vermiyorum."

Dudaklarını araladığında izin vermeden kolundan tutup çekiştirmiştim.

"Gel."

Dediğimi yapıp arkaya doğru geldiğinde kolundan tutup kendime doğru çekmiştim. İkimizde yan şekilde uzandığımızda kolumu başının altına koymuştum. En azından rahat uyurdu.

"Sana kızgın değilim, Yunesa. Böyle düşünüp bana mesafeli yaklaşma."

Başını omuzuma yaslayıp kollarını belime sardığında yüzümde ufak bir tebessüm oluşmuştu.

"Utanıyorum Jungkook."

Duyduğum şeyle kendime engel olamadan güldüğümde başını daha da bastırmıştı.

"Aigoo. Şirin şey seni. Utanıyor musun benden? Bak bakayım."

Elimi çenesine doğru götürsemde başını kaldırmamıştı. Gülerek saçlarını okşamış gözlerimi kapatmıştım.

"Sabahtan beri Vera diyordun, niye Yunesa demeye başladın?"

Gözlerimi aralayıp başını hafifçe bana doğru kaldırmış şekilde bana bakan kızıma baktım.