Ejder Soyu (2. Kitap) - Bitti. -

Bölüm | 281

MİRANDA

Daeron bugün gülümsüyordu, her zamankinden daha çok mutluydu.

"Daeron neden bu kadar mutlusun?" Bana bakıp gülmeye devam ediyordu. Gözleri kırmızıdan yeşile döndü, saçları artık çok fazla çıkmıştı. Siyah ve beyaz saçları kafasını örtüyordu.

Daeron'u yavaşça yere bıraktım ve üzerimi değiştirmeye başladım. Daeron emekleyip etrafta geziniyordu.

Bugün Baela ve Uravis'in düğünü vardı, sonunda Rhaegal'ın istediği olmuştu. Kıyafetlerimi değiştirdim, Daeron ortalıkta yoktu.

"Daeron?" Odadan dışarıya çıktım, etrafı aramaya başladım.

"Daeron?!" Kalenin içinde aradım onu ama hala bulamadım.

Eliya'yı gördüm, şaşkınlıkla havaya bakıyordu, hemen yanına gittim.

"Eliya, Daeron'u gördün mü?!" Eliya şaşkınlıkla elini havaya kaldırıp işaret etti.

Kafamı çevirdiğimde gözlerime inanamadım, Daeron uçuyordu.

"Daeron..?" Ağzım açık kaldı, uçmayı şimdiden öğrenmişti ve gülüyordu.

Arnor geldi ve Daeron'a baktı.

"Lütfen bana hayal hayal gördüğümü söyleyin."

"Bu hayal değil..." dedim.

Arnor manadan bir ip yaptı ve Daeron'un bacağını yakaladı.

"Onu yakaladım, artık kolayaca götürebiliriz."

Daeron'un gözleri aniden mora döndü ve ağlamaya başladı. Mana ipi bozuldu, Arnor'un gözlerinden kanlar akmaya başladı.

"Arnor!!" Hemen onu iyileştirmeye çalıştım ama Arnor donmuştu.

Daeron'u tuttum ve onu susturmaya çalıştım, "Daeron. Geçti tatlım, geçti."

Daeron'un gözleri yeniden kırmızıya döndü ve Arnor nefes nefese kalıp dizlerinin üzerine düştü. Kan kustu ve Daeron'a baktı.

"Bu çocuk bir canavar," dedi.

"Onu sinirlendirme, o kötü bir çocuk değil. Sadece ona çok kötü davranıyorsun o kadar," dedim.

"Ben mi ona kötü davranıyorum? Az önce bana yaptığını görmedin mi? Resmen beni öldürmeye çalışıyordu," Arnor öfkeyle çıkıştı.

Gözlerimi kıstım, "Arnor sözlerine dikkat et. Oğlum hakkında düzgün konuş, o kötü biri değil. Daha bebek," dedim.

"O bir bebek değil, içinde bir canavar var."

"Arnor!!" Öfkeme hakim olamadım.

"Kocamdan geriye kalan tek şey bu, ona bir canavar diyemezsin!! Bu senin haddine değil," Arnor'un sivri kulakları düştü.

"Özür dilerim, ben sadece..."

"Sen sadece ne?" Eliya aradan sıvışıp kaçtı.

Arnor önümde eğildi, "benim görevim size yardımcı olmak. Haddimden fazlasını yaptıysam özür dilerim," dedi.

"Arnor, sen iyi birisin. Seni önemsiyorum ama bu senin benimle ilgili olan düşüncelerini değiştirmesin."

Arnor şaşırdı ve bana baktı, "ne dediğinizi anlamadım."

"Benden hoşlandığını biliyorum Arnor, bana nasıl baktığını fark etmediğimi mi sanıyorsun? Üzgünüm Arnor ama biz asla birlikte olmayacağız."

Arnor'un yüzü düştü, "benim sevdiğim biri var ve sonsuza kadar onu seveceğim."

"A-Anlıyorum..."