Ejder Soyu (2. Kitap) - Bitti. -

Bölüm | 255

LUNA

Gözlerimi yavaşça açtım, etrafıma baktığımda boş bir alandaydım. Bir sandalyeye bağlı bir şekildeydim.

"Burada neler...?" Sesim güçlükle çıkıyordu.

Gözlerimle etrafı taradım, "Rosaline!!" Griffinim ilerde zincirlenmiş ve ağır yara almış bir şekilde duruyordu.

"Ben... İyiyim..." sesi güçlükle çıkıyordu.

"Biz neredeyiz?" Kendimi kurtarmaya çalıştım ama hareket edemiyordum.

"Bu ipler manamı engelliyor," ne kadar denersem deneyeyim hiçbir şekilde düzelmiyordu.

Kendimi kaldırmaya çalıştım ama bu bir şey ifade etmiyordu, aniden bir kapı açılma sesi geldi. Bu gelen Bement'ti, bana bakıp gülümsüyordu.

"Seni bu halde görmek ne kötü Luna, eğer başından teklifi kabul etseydin bunların hiçbiri yaşanmayacaktı."

Bana doğru yaklaştı ve dizlerinin üzerine oturup bana baktı, "neden benden nefret ediyorsun?" Diye sordu.

"Pislik birisin, senden ve diğer griffinlerden nefret ediyorum. Bir Avalon olarak doğduğum için kendimden nefret ediyorum."

"Bu kadar kötü bir şey değil, sadece yeniden aileye dönmen yeterli. Merak etme o ejderha ile geçirdiğin anılarını sildikten sonra bir daha bizden nefret etmeyeceksin," dedi Bement.

"Seni pislik!! Rahat bırak beni," dedim.

Bement gülümsedi ve elinde bir büyü oluşturdu.

"Hayır, hayır..." gözlerimden yaşlar düşmeye başladı.

Rhaegal'ı unutmak istemiyordum, onunla geçirdiğim kısa ama güzel günleri hatırlamak istiyordum.

"Lütfen bırak beni..." dedim.

"Merak etme fazla uzun sürmeyecek," dedi.

Elini anlıma kattı, gözlerimi kapattım.

"Biri beni kurtarsın..." dedim.

Aniden gölgem hareketlendi ve Bement beni bıraktı, gözlerimi açtığımda. Devasa insan tipi bir canavar ortaya çıkmıştı.

"Bu Rhaegal'ın bana bıraktığı canavar mı..?" Diye düşündüm.

"Buda ne..?!" Bement şaşkınlıkla bağırdı.

Bement'in griffini ortaya çıktı, birlikte saldırmaya başladılar ama canavar gülümsedi ve Bement'in griffinine sağ kolunda bezle sarılmış kılıcı ile kesti.

Bement'in grıffini ortadan ikiye ayrılmıştı, Bement korkuyla ne yapacağını şaşırdı. Canavar yavaşça ona yaklaştı, Bement ruh alevlerini gönderdi. Canavar alevlere yakalandı ve yanıyordu, acı içinde bağırdı.
Ardından gülümsedi ve boynundaki diş kolyesinden biri parıldadı, ruh alevlerini bedeninden attı.

"Ne? Nasıl?" Bement şaşkınlıkla baktı.

Canavar aniden yanında belirdi ve kılıcıyla kafasını kesti. Canavar bana döndü, yutkundum. Şimdi ne yapmalıydım? Kaçamıyordum sadece  burada durup bekliyordum.,

Canavar bana doğru geldi ve kılıcını kaldırdı, gözlerimi kapattım. Aniden iplerin kesildiğini hissetim, gözlerimi açtığımda canavar bana baktı ve ardından gölgeleme girip yok oldu, hızlıca ayağı kalktım ve griffinime doğru koştum.

"Rosaline!!" Hızlıca ipleri çözdüm ve beyaz griffinimi gölgeme geri yerleştirdim.

"Hadi buradan gidelim," Rosaline konuşamayacak kadar yorgundu.  Hızlıca çıkışa doğru koştum ve dışarıya çıktım.