+18 yetişkin okurlar için uygundur.
O bu dünyanın en güzeli.
O gri gözlü bir seri katil.
O çocukların kahramanı.
O bir kimsesiz, herkesin aradığı bir kimliksiz.
O Gri.
O Ateş Atakanlı.
Ve o karanlık gecede her şey değişti.
Aşk ise bu denklemde en y...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu bölüm Ateş'in kitaptaki doğum gününü kutluyoruz. 9 Kasım'da gerçekte kutlayacağız ve o an için çok heyecanlıyım.
Hep içinizde kalacağını biliyordum, içinizde kalmasını istemediğim için Ateş ve Mavi'yi başka bir hayatta küçük bir sahne de olsa yazdım. Yorum yaparak düşüncelerinizi benimle paylaşın lütfen. Yorumlarınızı okumak en sevdiğim şeyolabilir.
Madrigal, Seni Dert Etmeler
İyi okumalar!
Bir düşmanın gözlerindeki dürüstlük gerçeğin en sarsılmaz olduğu yerdir.
Ateş'in arabama bindiği o geceydi, arabanın arkasında oturuyordu. Başımın arkasına boş bir silahın namlusunu yaslamıştı. Başında siyah şapkası olduğundan ve siyah boyunluğunu yüzüne maske gibi çektiğinden dolayı sadece gri gözlerini görebilmiştim. Yine de bana zarar vermeyeceğini biliyordum.
Şimdi yine bir arabanın içindeydik ve sırtını bana siper etmişti. O gece ruhumu koruduğu gibi ruhumu korumuştu.
Silah sesi durduğunda Ateş'in beni sıkıca saran kollarından kurtuldum. Başımı kaldırıp ona baktığımda yavaşça doğruldu. Ben onu incelerken o da dikkatle beni inceledi.
İkimiz de aynı anda birbimize, "İyi misin?" diye sorduk.
Ateş sırtını bana siper etmişti ve bu sorunun cevabını duymaya ondan daha çok benim ihtiyacım vardı. Ateş de bunu hissetmiş olmalıydı.
"İyiyim." dedi ama içimdeki endişe geçmemişti. İyi olmasa bile böyle söyleyeceğini bilecek kadar onu tanıyordum.
Ateş bakışlarını Duhan ve Arya'ya çevirerek, "Siz iyi misiniz?" diye sordu.
Duhan ve Arya arka koltukta yavaşça doğruldular. İkisi de iyi görünüyorlardı. Zaten onların tarafındaki cam parçalanmamıştı.
Arya çatık kaşlarla Ateş'e bakarak, "Asıl sen iyi misin?" diye sordu. "Senin tarafındaki cam parçalandı."
"Üzerini çıkar da bir sırtına bakayım." dedi Duhan. O da Ateş'e inanmamıştı.
Ateş derin bir nefes alarak bakışlarını üçümüzün arasında gezdirdi. "İyiyim dedim ya. Neden inanmıyorsunuz?"
Tek kaşımı kaldırarak, "Sen kötü olsan bile iyiyim dersin." dedim. "Sanki seni tanımıyorum."
Ateş gözlerini kısarak, "Beni bu kadar tanıman çok da iyi değil." dedi. "Ama gerçekten iyiyim, merak etmeyin."
Ben şüpheyle ona bakmaya devam etsem de Duhan rahatlamış gibi arkasına yaslandı. Arya da camdan bakarak dışarıdaki durumları kontrol etti, ardından bakışlarını tekrar arabaya, Ateş'e çevirdi.
