+18 yetişkin okurlar için uygundur.
O bu dünyanın en güzeli.
O gri gözlü bir seri katil.
O çocukların kahramanı.
O bir kimsesiz, herkesin aradığı bir kimliksiz.
O Gri.
O Ateş Atakanlı.
Ve o karanlık gecede her şey değişti.
Aşk ise bu denklemde en y...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ateş ve Mavi'yi yazarken artık her bölüm şöyleyim: Çok şükür kötü günleri geride bıraktık, şimdi sırada daha kötü günler var.İplerin koptuğu bölümlere geçiyoruz. Onlarla beraber mahvolabilirsiniz, dikkat!
TwoFeet, I Want It
İyi okumalar!
Kendi seçimlerinizi yapabilirdiniz ama kaderi yönetemezdiniz. Kader tek bir insanın değil, o insanın hayatına dahil olanların seçimleriyle şekillenirdi.
Ateş'in kim olacağı daha doğduğu o gün Levent Polat'ın seçimleriyle şekillenmişti.
Ateş gözlerini açarak yaslandığı yerden doğrulduğunda hala ona bakıyordum. Okşan'a doğru yürümeye başladığında önüne geçip onu durdurmak istedim ama yapmadım. Bu yüzleşmeye ihtiyacı olduğunu biliyordum.
Ateş kırgın bir nefretle Okşan'ın gözlerine bakarak, "Seri katil olmayı ben mi istedim?" diye bağırdı. "Levent Polat beni seri katil yaptı! Ellerimdeki kanın tek suçlusu sizsiniz! Aynaya her baktığımda gördüğüm canavarın tek suçlusu sizsiniz! Hadi ben çocuktum, ona sesimi çıkaramıyordum! Sen neden sustun?"
Okşan sessiz kaldı. Bazı anlar vardı, kelimeler hiçbir anlamı taşıyamazdı. Sessiz kaldı çünkü söyleyeceklerinin anlamsız olduğunu, Ateş'in haklı olduğunu biliyordu.
"Ne uğruna?" diye sordu Ateş bu sorunun yanıtı bir anlam taşımayacak olsa bile. "Ne uğruna, söylesene!"
Okşan yine sessiz kaldı. Onun yerine ben bu sorunun cevabını kendi içimde verdim.
Bir hiç uğruna... Asıl can yakıcı olan da buydu.
Ateş hayal kırıklığıyla ona bakmaya devam etti ama Okşan bakışlarındaki kırgınlığı görmedi. Öfkesini, acısını, kinini görmedi. Parçalara ayrılmış, etrafa saçılmıştı ama bunu görmedi.
"Sen iyi ki anne olmamışsın." dedi Ateş öfkeyle. "Hele bir oğlan çocuğu annesi iyi ki olmamışsın."
Okşan tam karşısında duruyordu ama bir adım gerilemiş gibi hissettim. Bakışlarını kaçırdı. Duyduklarının yarasına dokunduğunu anladım.
Ateş'in gözlerine bakabildiğinde, "Biz seni avukat da yaptık." dedi. "Levent'in avukatlığını yapmanı ve onu hapisten çıkarmanı istiyorum. Söylediklerimi yapmazsan arkadaşlarından bir ölür Ateş."
"Levent Polat'ın avukatlığını mı yapmamı istiyorsun?" diye sordu Ateş öfkeli bir alaycılıkla. "Bok yaparım."
