Veridalia Academy 2: Returned

Kabanata 21: Ang Pagbagsak ng Nimbusia

Ang Pagbagsak ng Nimbusia

Nanghihina ang hangin.

Mabilis na lumapit sina Aziel at Elio kina Dylan at Galea. Inaalalayan ni Dylan na makatayo si Galea ngunit hindi nawala ang pagkakasalubong ng kilay ng babae. Pinanood ni Elio paano mag-iba ang ekspresyon nito.

"Nandito na si Adam." Binasag ni Elio ang katahimikan.

"Nalipol na ang mga natitirang kalaban. Maari na tayong bumalik sa akademiya." Dinampot ni Dylan ang espadang pagmamay-ari ni Galea. Nang makatayo na ang babae, nilapitan niya naman si Elio.

"Ayos ka lang?" Si Elio na ang unang nagtanong matapos makita ang pag-aalala sa mukha ni Dylan.

"Ikaw ang maraming galos." Umiwas ng tingin si Elio nang matunugan ang inis sa tinig ni Dylan. Nagsalubong ang kaniyang kilay. "Magmadali na tayong bumalik sa akademiya upang malunasan ka. Kaya mo bang maglakad?"

"Isasabay ko na lamang siya sa amin, Dylan." Napatingin ang dalawang lalaki nang magsalita si Galea. Katabi nito si Aziel na noon ay nakatingin lang sa walang malay na si Adam na nasa kaniyang mga bisig. "May kakayahan akong maglaho; mabilis naming mararating ang akademiya."

Nagkatinginan sina Elio at Dylan. Bagaman gusting magprotesta ni Elio dahil gusto niyang samahan muna si Dylan dito, wala na siyang magawa nang tanguan na siya ng lalaki. Bumuntong-hininga siya saka mabibigat ang yabag na tinungo ang puwesto nila Galea. Nang daanan niya si Dylan, umangat muli ang kaniyang ulo. "Hihintayin kita sa akademiya."

Tipid na ngiti lamang ang binigay ni Dylan. "Ikaw ang una kong hahanapin," at saka iminuwestra na sumama na siya kay Galea.

Nakatingin lamang sila sa isa't isa hanggang sa tuluyan nang maglaho si Galea, kasama sina Aziel at Elio. Nang mawala sa kaniyang paningin ang lalaki, kaagad siyang napabuntong-hininga at humarap sa mga mag-aaral na noon ay naghahanap pa rin ng mga posibleng nakaligtas sa labanan. Tinulungan niya ang mga ito.

Bakas ang kaguluhan sa paligid. Malapit nang sumikat ang araw. Nagkalat ang usok at apoy, katulad kung paano magkalat ang mga bangkay ng mga nasangkot sa digmaan. Tinulungan ni Dylan ang mga nahihirapang tumayo. Inutusan niya rin ang mga tulisan na tulungan ang mga mag-aaral.

Samantala, lumitaw naman sila Galea sa bungad ng akademiya. Hindi maunawaan ng babae ang dahilan kung bakit tila nasasakal siya sa tuwing ginagamit niya ang kaniyang kakayahan. Mabuti na lamang at hindi iyon napansin ng dalawa; hindi rin sila nagtaka kung bakit sa bungad lamang sila naidala ni Galea.

"Dalhin mo si Adam sa kaniyang silid."

Mula sa pagkakatitig sa nahihimbing pa ring si Adam, mabilis na umangat ang tingin ni Aziel kay Galea ng dahil sa tinuran nito. Nakatungo lamang ang babae at walang bahid ng pagbibiro sa mukha niya kaya batid ng binata na seryoso ang dalaga sa mga sinambit nito.

Hahayaan niyang siya ang maghatid ng kaniyang kapatid?

"Huwag mong isipin na ibinibigay ko na sa iyo ang buo kong tiwala, Aziel. May kailangan lamang akong asikasuhin kaya wala akong pamimilian kung hindi ang iwan muna si Adam sa iyo." Mabilis na tumalikod si Galea matapos banggitin ang mga katagang iyon.

Nangako siya kay Ginang Glen na tutungo siya rito matapos ang paglusob. Nais niya ring alamin ang dahilan kung bakit hindi nagawang sumaklolo ng kaniyang bansa sa nakatakdang digmaan.

"Saan ka tutungo?" Napahinto ang babae nang marinig ang tinig ni Elio. "Nararamdaman ko ang panghihina mo, Galea. Mas makabubuti kung manatili ka na lamang at magpahinga."

"Tama si Elio, Galea." Hindi man magawang makita ang mukha, nagawang makilala ni Galea ang may-ari ng tinig na iyon.

Ang babaylang si Ginang Kora.