3: Code Blue (Revised)

6.5K 115 4
                                    

Code blue: An emergency situation announced in a hospital or institution in which a patient is in cardiopulmonary arrest, requiring a team of providers (sometimes called a 'code team') to rush to the specific location and begin immediate resuscitative efforts.

______________________________________________________________________________

"Do you really need to be behind me while I'm changing? Francis, can't you be a gentleman for 3 minutes and stay outside of this room while I dress up?"


"Ngayon ka pa nahiya? Nakita ko na lahat. Natikman ko na nga rin. Seryoso ka?" Ibinato ko na lang kay Francis ang basa kong scrub suit habang siya ay natatawa na lang na naglahad ng kamay habang papalabas kami ng locker room.


"So, what do you wanna have for lunch?" tanong niya sa akin.


Napaisip ako matapos niya akong tanungin. "I want an interesting case for lunch. Maybe a good case that needs emergency thoracic surgery. You know, gusto ko ng clamshell procedure."


"Nuts. Morbid bitch. My morbid bitch. Chicken and spaghetti it is then", sabat niya kasabay ng isang nakakalokong ngiting kita ang biloy sa kaliwang pisngi at pantay-pantay na malaperlas na ngipin.


We went to our usual spot. Siyempre sa Jollibee kami dahil yan ang request ng escort kong mahilig sa minions.


"Ang tanda mo na minions pa rin talaga hilig mo? Grabe ka lang ha. Nakakahiya ka na!" tinatawanan ko siya habang kumakain kami. At dahil bumabagsak ang buhok ko muntik nang maisawsaw ito sa spaghetting kinakain ko. Hinawi naman ito ni Francis at inipit sa likod ng tenga ko.


"Hon, just shut up and eat." I just shook my head and smiled. Nagkwentuhan lang kami habang kumakain dahil saglit lang naman ang break kaya mabilis lang namin inubos ang mga ito. We need to go back to the hospital.


Terrence.


Bigla akong napalingon nung may narinig akong tumawag ng Terrence.


Oh, siguro tatay na hinahanap yung anak. Ano ba naman yan. Hanggang ngayon naloloka pa rin ako sa pangalang Terrence.


"Hey. Are you ok, hon?", tanong sakin ni Francis.


"I'm fine. Pakiramdam ko lang talaga may nakatingin sa akin mula sa likod ko. Ang creepy ng feeling parang may stalker". Natatawa kong sabi kay Francis. Totoo naman kasi. I feel like there's a pair of eyes burning the back of my head with laser beams. That ominous kind of feeling. Napaparanoid na ata ako dahil sa ginawa ni Isabel kanina. Kinurot naman ako ni Francis sa ilong.

"Feeler ka hon. Ang tumititig sayo nasa harapan mo, wala sa likod mo. Tara na nga. We need to go back." Tumayo na kami at umalis.


_____


Terrence


She's still the same girl. Her chinky eyes, her upturned nose. I missed her. I really missed a lot. It's been years since I've seen her and my damn heart is still beating frantically while looking at her from afar.

The Wicked DoctorTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon