HAZNEDAR

BÖLÜM 6

Beğenip destek vermeyi unutmayın! :)
•
Robin ağa bir hışımla yerinden kalkıp onunla dalga geçen karısına döndü,

"Sen yürek mi yedin kadın?" dedi sinirle sesini yükseltirken.

Birde utanmadan soruyor muydu, o evli bir adamdı bu tarz konuşmalar yapamazdı.

"Kendine gel ağa, evli olduğunu unutma!" Öykü de sesini yükseltmiş kendini ezdirme gibi bir niyeti yoktu.

Robin ağa iyice sinirlenerek karısına yaklaştı. Neredeyse burnunun dibine girerek tıslayarak konuşmuştu,

"Zorla evlendiğimizi unutma, bunun olacağını bilerek geldin buraya!"

Öykü'nün çatılan kaşları duyduklarıyla gevşemiş, yerini tiksinir gibi bakan gözleri almıştı.

"Zorla evlendiğin kadına her fırsatta dokunma o zaman!"

Haklıydı ve bunun farkındaydı, ne sanıyordu kendini Robin ağa, susacak mıydı her şeye?

Robin karşısında ki kadının canını yakmak istediğinden dur durağı olmadan konuşup onun canını yakmayı çok iyi beceriyordu. Tabii kendinden soğutuyordu fakat farkında değildi.

"Karım olduğun için her istediğimi yapacaksın, hemde bana karışmadan!"

"İğrenç birisin!" Diyerek oda'dan çıktı Öykü. O sinirle yatak odasına inmiş derin derin nefesler alıp veriyordu.

"Aptal, sen kendini ne sanıyorsun aptal!"

Kendi kendine konuşup ellerini saçına geçirdi. Gözlerini kapatıp birkaç saniye sakinleşmeyi bekledi. Bu adamın iyi olmaya niyeti yoktu, iki yüzlünün tekiydi. Işığı kapatıp yatağına uzandı, yaklaşık yarım saat sonra Robin ağa odaya girmişti. Öykü açık olan gözlerini kocasından ayırmadı, birde bu gece yanında mı yatacaktı!

Robin üstünde ki tişortü sıyırıp yatağa uzandı, Öykü bu hareketi bekliyormuş gibi eş zamanlı olarak yataktan kalkmıştı.

"Napıyorsun?" Dedi Robin ağa sakinleşmiş bir halde, ileri gittiğinin farkındaydı.

"Birde burda mı yatacağım?" Öykü'nün sesi sorgular gibiydi, o da sakinleşmişti fakat tek bir kelimesine yeniden sinirlenebilirdi.

"Nerde yatmamızı istersin Öykü?" Robin tekrar sinirlenmeye başlıyordu. Öykü gözlerini kapatarak elini alnına koydu.

"Tek yatacağım" diyerek oda'nın kapısına ilerlerken Robin ağa ayaklanıp Öykü'nün önüne geçti.

"Ben yanın da olduğum sürece benden ayrı hiçbir yerde yatamazsın!"

"Sen kimsin?" Dedi Öykü sinirle. Robin ağa tekrar mı başlamıştı boş konuşmalara.

"Kocan Öykü!"

"Çık önümden"

"Çıkmayacağım"

Öykü şuan eline geçen her şeyi kocasına fırlatmak istiyordu. Onunla asla aynı yatak da yatmayacaktı.

"İstemediğin karınla bir daha ölsen aynı yatak da yatmayacaksın!"

Robin durup sakinleşmeyi bekledi, şuan ki siniriyle Öykü'yü duvardan duvara vurmak istiyordu. Kolunu tutmak için hareketlenirken Öykü kendini bir adım geri attı,

"İstemediğin karına bir daha dokunmayacaksın!"

"Öykü saçmalamaya başladın iyice"

Cevap bile vermeden kocasını aşıp kapıyı açtı, o kadar düşüncenin arasında birde bu adamla uğraşamazdı. Merdivenlerden inip salonda ki koltuğa attı kendini, burda donarak yatmaya razıydı.