CANAVARIN KALBİ (+18 )

35.bölüm

"Neler oluyor burada."

Haldun amcanın otoriter sesi kulaklarımda yankılanıyordu.

Doruğun gevşeyen parmaklarının arasındaki bileğimi kendime doğru çekmiştim.

Leş gibi göründüğümün farkındaydım. Bir açıklama bekleyen haldun amca baştan aşağı süzüyordu ikimizi de.

"Asya bundan sonra odasından dışarı çıkmayacak."

Doruğun öfkeli sesi annemin tepkisiyle karşılaşmıştı.

"Sen kim oluyorsun da benim kızıma bu şekilde davranabiliyorsun."

Mavi gözleri vücudumu baştan ayağa tarayan kadın yüzünü buruşturuyordu. Gördüklerinden hoşlanmamıştı tabiki de.

"Şu haline bak."

Kınayıcı gözlerle üzerimi süzen annem doruğa da bana da oldukça öfkeliydi. Şişmiş gözlerimle gözlerinin içerisine baktığım kadın kızı olduğum için utanıyordu belki de benden.

"Uzayyyyyy!"

Ağlayarak çıkan sesim o kadar güçsüz ve zavallıydı ki...

"Ne olmuş uzaya!"

Doruğa doğru öfkeyle bakan gözlerim kısılmıştı.

"Onu götürdüler. Birşey yapacaklar anne yardım et kurtar onu."

Yanıma doğru gelen haldun amca ellerini omuzlarımın üzerine koymuştu.

"Biz katil miyiz kızım korkma hiç kimse hiçbir şey yapamaz ona."

"Uzaya ne yaptıklarını bilmiyorum."

Gözyaşları içerisinde hıçkırıyordum. Omzumdaki ellerini yüzüme getiren haldun amca sevgi dolu bir dokunmayla okşuyordu yanağımı.

"Tamam sakin ol ben şimdi nerde olduğunu arayıp öğrenirim uzayın."

Gözyaşları içerisinde kafamı sallayabilmiştim sadece. Ardı ardına çoğalan ve birbirine giren hıçkırıklarıma üzülen tek kişi haldun amcaydı belki de.

Ne annem ne de doruk onun kadar iyi değillerdi bana karşı. İkisininde umrunda değildim biliyordum.

"Adamlarına söyle bıraksınlar onu."

Yüzüme şefkat dolu bir gülümsemeyle gülümseyen adam telefonda birilerini aramış ve uzayın nerde olduğunu öğrenmişti.

"Nerdeymiş!"

Burnumu çekerek sorduğum soruya gülümseyen haldun amca oldukça kasılan bedenimi rahatlamaya çalışıyordu.

"Evinde!"

"Gerçekten mi?"

"Ben hiç yalan söyler miyim güzel kızıma. İnanmazsan yarın gider görürsün arkadaşını. Gangster miyiz canım biz."

Söylediklerine gülümsediğim haldun amca her zaman olduğu gibi yine
sevgi doluydu bana karşı.

Haldun amcadan  uzayın evde olduğunu öğrendikten sonra sinirlendiğini bildiğim doruk çıldırmış gibiydi.

"Asya bundan sonra odasından dışarı çıkmayacak. O herifi görmeye falan da gitmeyecek."

"Oğlum sakin olur musun. Neden bu kadar öfkelisin. Burada işte kardeşin. O iyi endişelenecek birşey kalmadı."

Babasının yumuşak ses tonuna dayanamayan doruk her zaman ki gibi hissiz ve kalpsizdi.

"Asya bundan sonra odasından dışarı çıkmayacak dedim."