☯ Yin &Yang ✅

chapter 17 ☯

" සුදු පුතේ අර දරුවව හැමදාම මෙහෙට්ට වද්දගන්න තියාගන්න එක නම් හොද වැඩක් නෙවේ "

" ඇයි ආච්චියෙ එහෙම කියන්නෙ "

" ලොකු මහත්තයා හැමදාම ගේ දෙවනත් කොරනවා ඔය දරුවා ගෙදර එන්නෑ කියලා . සතියකට එකපාරක්වත් එන්නෑලු . ඒක නොවෑ කොච්චර මතක් කරත් මට මතක් උන්නැත්තෙ . මන් ඔය ගෙදරට ගියත් හරි එකපාරක්වත් දැක්කෙ නෑ ඔය ළමයව. අර සාලෙ එල්ලලා තියෙන තඩි පොටෝ එකෙන් හැර "

" ඒ....... මාර ඩයල් එකක්නෙ ආච්චියෙ . ඇයි දම්නෑ "

" සුදු පුතේ..... අනේ මන්දා උබත් . උබේ ඔය කතා විලාසය මට අල්ලන්නෑ නොවැ "

" අපෝ හා අනේ "

" ඕනෙ එකක් . අර දරුවව හැමදාම මෙහෙ ගෙන්න ගෙන නැති ප්‍රශ්න ඇති වෙයි දරුවො . අනේ මේ වයස මට ඕවට මූණ දෙන්න බෑ . එසේ මෙසේ මිනිස්සු ද සුදු පුතේ ඔය "

" බය වෙන්න එපා කිරි අම්මේ එහෙම මොකුත් වෙන්නෑ "

එකපාරට පිටිපස්සෙන් ආපු අභීන් අයියා මගෙ කන ලගට වෙලා කියවද්දි මන් බය වුණ පාර පපුවත් අල්ලන් පිටිපස්ස හැරුණා . මහසෝනා කඩාපාත් වුණා වගේනෙ මේ යකා පිටිපස්සෙන් ආවෙ . පපුවෙ අමාරුවක් එහෙම තිබ්බනම් එහෙම මෙතනම ඉවරයි . ඇයි අෆ්ෆා එසේ මෙසේ ළද බොළද කට හඩක්ද තියෙන්නේ . ඇහුනත් පපුව කීං ගානවා

" අම්මොහ් මන් බය උනා මගුල "

මෙච්චර වෙලා හොදට උන්ඩි ගැහිලා මගෙ ඇදේ නිදන් අභීන් අයියා සරමත් තද කරන් මගෙ කොන්ඩෙත් අවුස්සලා කුස්සියෙ තිබ්බ පුටුව මන් ලගට ඇදලා මාවත් ඔඩොක්කුවො තියන් ඉදගත්තා . මේමයි පොඩි නිකම් මොකක්ද එහෙකුත් තියෙනවා එහෙම හැසිරෙද්දි . අර අර ඩැඩීඊඊ වගේ ම්හුක් ආච්චි අම්මට මෙව්වා තේරෙන්නැති හින්දා හොදයි නැත්තං මේ මනුස්සයා හැසිරෙන විදිහට කාටද නොතේරෙන්නෙ .

" අප්පුච්චේ බෙබි ඔය මොකෑ ඔය "

" අනේ කිරි අම්මෙ මට එහෙම කතා කරන්න එපා . මන් කලින් කතා කරපු විදිහට ආසයි "

අභීන් අයියා කියපු දේත් එක්ක එයා දිහා ටික වෙලාවක් බලන් හිටපු ආච්චි ආපහු පරණ විදිහටම හිනා වෙලා හොද්ද හැදි ගාන්න ගත්තා .