☯ Yin &Yang ✅

chapter 29 ☯

ටීවී එකේ අභීන් අයියගෙ නමත් එක්ක ඉස්කෝලේ ඇදුමින් ඉන්න පොටෝ එකක් වැටෙද්දි එකපාරට මගෙ ඇග පුරා කරන්ට් එකක් දිව්වා වගේ වෙද්දි මගෙ පපුව ගැහෙන එක පවා මොහොතකට නතර වුණා . මගෙ අතකට රිමෝට් එක කැඩෙන තරම් හයියෙන් මිරිකුනා .

දෙයියනේ වෙන්න බෑ ........... ඒක නම් කොහොමටවත්  වෙන්න බෑ . මොන පිස්සුවක්ද මේ . එයා අද උදේ හොදට හිටියනෙ අනික ........ අනික මන් එයාට බැන්නත් එක්කනෙ

දාන්ං.......

ආච්චි අම්මගෙ අතේ තිබුණ බත් පිගාන මහ සද්දෙන් බිමට වැටෙනවත් එක්කම එයාගෙ අතක් පපුවට ගියා .

" අනේ සුදු පුතේ අර දරුවා නේද අර දෙයියනේ මොකද වුණේ සුදු පුතේ "

නෑ මට ඇහුන්නෑ ඇහුනත් උත්තර දෙන්න තරම් සිහියක් තිබුන්නැති කොට මන් ගල් ගැහිලා තිරේ දිහාම බලන් උන්නා ඒත් තිරේ තිබ්බ අභීන් අයියගෙ පොටෝ එක නැති වෙලා වෙන රූපෙකට මාරු උනත්  මගෙ ඇස්වල මායාවක් වගේ තාමත් ඒ දර්ශනෙ ඇදිලා තිබ්බා .

" සුදු පුතේ ...... උබට ඇහෙන්නැද්ද දරුවො"

උදේ ඉදලම කලු කර කර තිබ්බ අහසෙ මහ හයියෙන් අකුණක් පුපුරනවත් එක්කම ගේ ඇතුළෙන් මේන් ස්විච් එක ටික් සද්දයක් එක්ක ඕෆ් උනේ ආච්චිවයි මාවයි අන්ධකාරෙ තනි කරන ගමන් .

නෑ ඇත්තක් වෙන්න බෑ .... මේක ...... මේක හීනයක් ..... අනේ එහෙම දෙයක් කොහොමටවත් වෙන්න බෑ දෙයියනේ . මේක මහ විකාර හීනයක්  . මන් වම් අතේ හම නියපොතුවලින් ගැළවිලා එන්න තරම් හයියෙන් මිරිකුවෙ මන් දන්නවා මේක හීනයක් කියලා  .

ඒත්...... එතන හම රතු වෙලා නිය පොතු පාර වටේට් ලේ බිංදු දෙක තුනක් උඩට මතු වෙනකොට ....... මට රිදුණා ...... මට වේදනාව දැනුණා ....... හදවතට ඒක නොදැනුනත් මට තේරුණා එතන දැවිල්ලයි කියලා . ඒ කියන්නේ අනේ එපා ......... අනේ එපා දෙයියනේ මෙහෙම විහිලු කරන්න අනේ එපා . මගෙ ජීවිතේ ඒක විහිලුවක් නෙවේ 

මන් පපුවත් අල්ලන් බිමට නැවෙද්දි ආයෙමත් අකුණක් පුපුරලා ගියේ වැහි බිංදු හෝ ගාලා පොළොවට වැටෙද්දි  .

වැස්ස.......... අනිත් මිනිස්සුන්ට නම් ලස්සන මතකයන් ගොඩක් ඒත් මට ........ හැමදාම වගේ අදත් වැස්ස කියන්නෙ ජරාවක් .