Dirty Τhoughts

κεφάλαιο 24

                                                                                      ΚΡΙΣΤΙΑΝ

Περιμένω την Ρόζα στο σαλόνι μου με ένα ποτήρι ουίσκι στα χέρια μου, ο συννεφιασμένος ουρανός της Ουάσιγκτον σε προϊδεάζει πως σύντομα θα ξεσπάσει βροχή. Καταπίνω το ουίσκι μου και το κρατάω ελάχιστα στο στόμα μου μέχρι να κάψει τον ουρανίσκο μου, δεν μιλήσαμε καθόλου στην δεκάλεπτη διαδρομή από την μαρίνα μέχρι εδώ. Η Ρόζα είχε πάει στο δωμάτιο το οποίο της παραχώρησα χθες για να ετοιμαστεί, έχω ήδη φορέσει το μαύρο παντελόνι μου με ένα λευκό πουκάμισο ενώ το σακάκι μου με περιμένει ακουμπισμένο πάνω στον καναπέ. Αναστενάζω καθώς όταν ο Άντονι της τηλεφώνησε στο σκάφος ένιωσα λες και ξύπνησα απότομα από ένα όνειρο, ένα υπέροχο όνειρο, το οποίο περιείχε μόνο εμένα και αυτήν και κανένας άλλος δεν χωρούσε μέσα του όμως ο αδελφός μου μας επέστρεψε στην πραγματικότητα. Της είχα πει πως ήταν ελεύθερη να παντρευτεί τον Άντονι και πως ίσως έτσι ήταν καλύτερα για όλους, όταν είδα το πρόσωπο της να σκοτεινιάζει ήθελα να την αρπάξω, να την φιλήσω και να της πω να μην τον παντρευτεί να μείνει μαζί μου. Όμως δεν το έκανα ήξερα πως εάν της έλεγα να μην δεχτεί θα το έκανε και δεν το ήθελα, δεν ήθελα να καταστρέψω την ζωή της, το μόνο που με νοιάζει είναι να είναι ευτυχισμένη ακόμα και μακριά μου. 

Το μυαλό μου έχει θολώσει έτσι μου έρχεται να την πάω μπροστά σε όλη την οικογένεια μου και να τους φωνάξω στα μούτρα πως είναι δικιά μου, και μόνο, όσο σκέφτομαι πως μπορεί να την αγγίζει ο Άντονι μου έρχεται να του σπάσω τα μούτρα ακόμα και αν είναι ο αδελφός μου, αλλά, δεν έχω το δικαίωμα να της ζητήσω να μείνει μακριά του εγώ φταίω για αυτό, εγώ την είχα οδηγήσει στην αγκαλιά του. Πίνω το υπόλοιπο ουίσκι και σφίγγω το ποτήρι στα χέρια μου, ακόμα και η σκέψη να της ζητήσω να με παντρευτεί μου πέρασε από το μυαλό αλλά, πως θα γινόταν αυτό κανείς δεν γνώριζε για το παρελθόν μας και ούτε για το τι συμβαίνει ανάμεσα μας όλο αυτό το διάστημα. Βλέπω ξαφνικά το είδωλο της Ρόζα μέσα από τις τζαμαρίες και γυρίζω, το στόμα μου έχει στεγνώσει καθώς την βλέπω να φοράει ένα ροζ φόρεμα με μαύρες δωδεκάποντες γόβες, τα μαλλιά της είναι πιασμένα πάνω σε ένα ατημέλητο κότσο και δυο χρυσοί κρίκοι κρέμονται από τα αυτιά της ενώ στα χέρια της κρατάει μια τσάντα σε σχήμα φακέλου. Κρατιέμαι με όλη μου την δύναμη να μην την αρπάξω αυτή την στιγμή αλλά, είπα πως θα την αφήσω να επιλέξει μόνη της ποιον θέλει και αυτό θα κάνω, δεν πρόκειται να την ξανά αγγίξω πριν αποφασίσει ποιον από τους δυο μας θέλει στην ζωή της.