Dirty Τhoughts

κεφάλαιο 50

Ξυπνάω και βλέπω τον Κρίστιαν να κοιμάται δίπλα και εμένα ακόμη με το φόρεμα αλλά, θυμάμαι πως αποκοιμήθηκα πάνω στον καναπέ στην αίθουσα όπου γινόταν ο γάμος της Μια. Μάλλον ο Κρίστιαν θα με έφερε στο δωμάτιο και πως δεν με ξέντυσε αναρωτιέμαι και βλέπω να λείπουν μόνο τα πέδιλα μου τα οποία είναι ακουμπισμένα κάτω στο πάτωμα. Σε αντίθεση με εμένα ο Κρίστιαν φοράει μια μαύρη φόρμα ενώ από την μέση και πάνω είναι γυμνός και κρατιέμαι για να μην τον αγγίξω. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και πηγαίνω στο μπάνιο, βγάζω το φόρεμα μου και μπαίνω κάτω από το καυτό νερό το οποίο κάνει το σώμα μου να χαλαρώσει. Αν και είχα πιει μόνο δυο ποτήρια σαμπάνια ένοιωθα το κεφάλι μου βαρύ και ίσως να ζητούσα ένα παυσίπονο από την ρεσεψιόν μετά. Είχα μιλήσει ελάχιστα με τους γονείς μου και μετά από την έντονη στιγμή που είχα με τον Κρίστιαν στο διάδρομο όπου παρ' ολίγον να του ομολογούσα πως το παιδί που περιμένω είναι δικό του και όχι του Άντονι αλλά, μα διέκοψε ο Στέφαν δεν τους είχα δει ξανά. Ο φίλος μας με είχε φωνάξει καθώς η Μια ετοιμαζόταν να πετάξει την ανθοδέσμη της η οποία πριν καλά - καλά το καταλάβω προσγειώθηκε πάνω μου.

Ήξερα πως το είχε δει ο Κρίστιαν αλλά, μετά από εκείνη την στιγμή είχε καθίσει στο μπαρ και εγώ χόρευα σχεδόν όλο το βράδυ με τις φίλες μου. Μου κάνει εντύπωση ακόμη και εμένα πως είχα αντέξει πάνω σε αυτά τα παπούτσια όλο το βράδυ αλλά, η αλήθεια είναι πως ένιωθα πλέον τα πόδια μου να πονάνε. Αναστενάζω και σκέφτομαι ξανά το στόμα του Κρίστιαν πάνω στο δικό μου να το διεκδικεί. Αχ πόσο μου είχε λείψει η γεύση του, η μυρωδιά του. Δεν ξέρω εάν τελικά είναι καλύτερα που δεν το είπα στο Κρίστιαν αλλά, φοβάμαι πως εάν το μάθει θα πληγωθούν τόσοι άνθρωποι και ειδικά ο αδελφός του και δεν το θέλω. Όμως και η Τζέσικα με την Μια με πιέζουν να του το πω και έχουν εν μέρη δίκιο αλλά, πως θα πω στο Άντονι ότι εδώ και έξι μήνες τον απατάω με τον αδελφό του και το παιδί που περιμένω είναι του Κρίστιαν, πως λες κάτι τέτοιο σε ένα άνθρωπο που με κοιτάζει στα μάτια και λέει πως με αγαπάει και σε λιγότερο από ένα μήνα θα τον παντρευτώ. Απλά δεν το λες τέλος, ίσως κάποια στιγμή βρω το κουράγιο και τους πω όλη την αλήθεια αλλά, αυτή η μέρα δεν είναι σίγουρα η σημερινή.

Φοράω το μακρύ μπουρνούζι και βγαίνω από το μπάνιο και βλέπω τον Κρίστιαν να έχει ξυπνήσει και να κοιτάζει το κινητό του. Τα μαλλιά του είναι ελαφρός ανακατεμένα και μόλις με βλέπει σηκώνει το βλέμμα του και συναντάει το δικό μου <<Καλημέρα>> λέω σιγανά και πηγαίνω προς την βαλίτσα μου για να διαλέξω τα ρούχα μου <<Καλημέρα Ρόζα>> τον ακούω να λέει ενώ διαλέγω ένα μπεζ μακρύ πλεκτό φόρεμα κοντομάνικο με ένα μικρό άνοιγμα χαμηλά στο αριστερό πόδι μου και ασορτί μακριά ζακέτα. Τον βλέπω να σηκώνεται από το κρεβάτι και πηγαίνει μέσα στο μπάνιο. Αφού σιγουρευτώ πως δεν θα βγει, αφαιρώ το μπουρνούζι μου φοράω ένα σετ δαντελωτά μπεζ εσώρουχα και έπειτα το φόρεμα που είχα διαλέξει. Πιάνω τα λευκά μποτάκια μου τα οποία ταιριάζουν με το σύνολό μου και είμαι έτοιμη. Σκέφτομαι για μια στιγμή να περιμένω τον Κρίστιαν για να κατέβουμε μαζί στην τραπεζαρία αλλά, αποφασίζω πως είναι καλύτερα να πάω μόνη μου όσο λιγότερο είναι κοντά μου τόσο πιο καλά για εμένα. Βγαίνω από το δωμάτιο και μπαίνω στο ασανσέρ και πληκτρολογώ τον αριθμό πενήντα εννέα όπου βρίσκεται η τραπεζαρία για το πρωινό.