Dirty Τhoughts

κεφάλαιο 32

<<Ρόζα;>> σηκώνω το κεφάλι μου από την στοίβα με τα έγραφα τα οποία προσπαθώ να τελειώσω καθώς είναι η τελευταία μέρα στην δουλειά μιας και αύριο είναι η Ημέρα των Ευχαριστιών και θέλω να τελειώσω όσο πιο γρήγορα μπορώ για να φύγω και να πάω στους γονείς μου όπου θα μείνω μέχρι και την Κυριακή το απόγευμα. <<Ναι>> λέω και βλέπω την Μελίσσα να μπαίνει μέσα <<Ρόζα ξεκινάει το μίτινγκ>> μου λέει με μια ανάσα. ΓΑΜΩΤΟ. <<Έρχομαι αμέσως>> μαζεύω τα χαρτιά μου και σηκώνομαι από την καρέκλα μου, αλλά, πιάνομαι από το ξύλινο γραφείο καθώς ζαλίζομαι. ΣΚΑΤΑ. Εδώ και δέκα μέρες από την ημέρα που είχα αισθανθεί την αδιαθεσία νοιώθω συνέχεια εξαντλημένη, και ζαλίζομαι αρκετές φορές. Βεβαία έχω μέρες να βγάλω το φαγητό μου και δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο που συμβαίνει. Σταματάω να το σκέφτομαι και βγαίνω από το γραφείο μου <<Μελίσσα μπορείς να μου φέρεις το τσάι μου στην αίθουσα συσκέψεων>> της λέω και προχωράω γοργά <<Καλημέρα Έλσα>> χαιρετάω την βοηθό του Κρίστιαν η οποία βγαίνει από την αίθουσα κρατώντας κάποια έγραφα στα χέρια της. <<Καλημέρα>> αποκρίνεται ενώ βιάζεται να φτάσει στο γραφείο της, τις τελευταίες μέρες επικρατεί ένας χαμός καθώς φτάνουμε στο τέλος του έτους και όλοι μας πρέπει να ταχτοποιήσουμε τις υποθέσει μας πριν το τέλος του χρόνου. Ιδικά εγώ που πρέπει να βγάλω τον ισολογισμό ολόκληρης της χρονιάς, παίρνω μια ανάσα και μπαίνω μέσα. 

Ο Κρίστιαν μαζί με άλλους τρις υπαλλήλους είναι μέσα στην αίθουσα.  Προσπαθούμε να αποφεύγουμε ο ένας τον άλλον όσο μπορούμε καθώς κάθε φορά που βρισκόμαστε είναι επώδυνο και για τους δυο μας.  Κάθομαι αναγκαστικά δίπλα του ενώ βλέπω τον Άντονι να μπαίνει μέσα και η Μελίσσα έρχεται πίσω του, αφήνει το φλυτζάνι δίπλα μου και φεύγει. <<Από πότε πίνεις τσάι;>> η φωνή του Κρίστιαν με κάνει να γυρίσω προς το μέρος του, καταπίνω και τον κοιτάζω <<Εδώ και λίγες μέρες με βοηθάει να χαλαρώνω>> του λέω και με κοιτάζει εξεταστικά. Πλέον δεν αντέχω ούτε την μυρωδιά του καφέ, <<Καλημέρα>> ακούω τον Άντονι να λέει ενώ κάθετε απέναντί μου και δίπλα στον αδελφό του. Η Έλσα γυρίζει και αφήνει δυο κούπες με καφέ μπροστά τους. ΣΚΑΤΑ. Καταπίνω και προσπαθώ να κρατήσω απόσταση καθώς κάθε φορά που μυρίζω καφέ πλέον καταλήγω να βγάζω ότι έχω φάει και δεν θέλω σε καμία περίπτωση να μου συμβεί αυτό εδώ. <<Είσαι καλά;>> ρωτάει ο Άντονι κουνώντας τα χείλη του χωρίς να μιλήσει. Κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά και χαμογελάω ελάχιστα προσπαθώντας να δείχνω άνετη. Τις τελευταίες μέρες με πιέζει όλο και περισσότερο στο να περάσουμε όλοι μαζί τις γιορτές και να γνωριστούν οι οικογένειες μας και δυστυχώς είπα ότι δικαιολογία βρήκα αλλά, και πάλι δεν είναι αρκετή και αργά ή γρήγορα θα αναγκαστώ να δεχτώ. Χριστέ μου πως θα ανακοινώσω στους γονείς μου πως θα παντρευτώ, μου είχε ζητήσει να έρθει μαζί μου στο Charlottesville και να με ζητούσε από τον πατέρα μου επίσημα. Είχα πάθει σοκ ευτυχώς του είπα πως είναι καλύτερα να τους το ανακοινώσω εγώ πρώτη, αν και νομίζω πως η μητέρα μου θα χαρεί πολύ κάτι που δεν συμβαίνει και με εμένα. Γνώριζαν άλλωστε για την σχέση μου με τον Άντονι που είχα εδώ και δυο χρόνια άρα δεν θα τους παραξενέψει και πολύ η απόφασή μας να παντρευτούμε.