Dirty Τhoughts

κεφάλαιο 17

Το κεφάλι μου είναι έτοιμο να σπάσει κατεβαίνω προς την κουζίνα όπου μου είχε πει χθες η Έμιλυ πως υπάρχει τσάι. Ευτυχώς για καλή μου τύχη είχα βάλει μέσα στην βαλίτσα ακόμα ένα σεμνό μίντι νυχτικό σε σαμπανί απόχρωση με λίγη δαντέλα κάτω από το μπούστο μου και ασορτί ρόμπα. Ανοίγω μερικά ντουλάπια μέχρι που βρίσκω τα φακελάκια με το τσάι και ζεσταίνω λίγο νερό στην μεγάλη τσαγιέρα, και μόλις είναι έτοιμο το βάζω σε ένα μικρό φλυτζάνι. Σε όλη την διαδρομή μέχρι εδώ επικρατούσε σιωπή και όταν φτάσαμε ο Άντονι είχε μπει να κάνει μπάνιο ενώ εγώ του είχα πει πως θα κατέβαινα να φτιάξω ένα τσάι κάτι που όντως έκανα και τώρα το απολαμβάνω ακουμπισμένη πάνω στην νησίδα της κουζίνας. Πως σκατά είχα φτάσει σε αυτό το σημείο όταν είδα τον Άντονι να γονατίζει μπροστά μου και να μου κάνει πρόταση ήθελα να φύγω όσο πιο μακριά μπορούσα και το παγωμένο βλέμμα του Κρίστιαν έκανε ακόμα χειρότερη την κατάσταση. Δεν είχα ιδέα τι θα έκανα εάν αρνιόμουν την πρόταση του Άντονι η σχέση μας θα πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και στο τέλος είμαι σίγουρη πως θα χωρίζαμε αλλά, και πάλι δεν θα μπορούσα να είμαι ποτέ μαζί με τον Κρίστιαν. Από την άλλη εάν δεχόμουν να τον παντρευτώ όλα θα τελείωναν με τον Κρίστιαν, βέβαια όχι ότι τώρα που έχω σχέση με τον αδελφό του μας εμποδίζει αυτό, μια χαρά βρισκόμαστε και κάνουμε σεξ αλλά, μετά τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά. Ο Κρίστιαν ξέρω πολύ καλά πως δεν θα με συγχωρέσει εάν διαλέξω τον Άντονι και όχι αυτόν και ίσως να φύγει και να μην τον δω ποτέ ξανά κάτι, που δεν θα αντέξω για δεύτερη φορά να ζήσω στην ζωή μου, ήδη τα τραύματα από όταν με είχε παρατήσει είναι ακόμα νωπά. Νόμιζα πως το είχα ξεπεράσει με τα χρόνια αλλά, κάθε φορά που τον βλέπω θυμάμαι να ξυπνάω το πρωί μετά την νύχτα πάθους που είχαμε και να μην είναι δίπλα μου. Είχα πάει ακόμα και σπίτι του το οποίο και βρήκα άδειο και όπως με είχε ενημερώσει η σπιτονοικοκυρά του είχε φύγει για πάντα από Σεντ Λούις όπου και έκανε το μάστερ του. 

Είχα πέσει σε κατάθλιψη καθώς δεν ήξερα τι είχα κάνει λάθος και είχε φύγει έτσι μέσα στην νύχτα σαν το κλέφτη, σκέφτηκα πως ίσως συνέβη κάτι σοβαρό με την οικογένειά του και έπρεπε να φύγει και πως ίσως να γύριζε ξανά. Αλλά, όσο οι μήνες περνούσαν τόσο η πιθανότητα να γύριζε όλο και μειωνόταν περισσότερο μέχρι, που πέρασε ένας χρόνος και άλλος ένας και έπειτα τέσσερα ολόκληρα χρόνια που είχα να τον δω και ξαφνικά εμφανίστηκε στην εταιρία ως ο νέος γενικός διευθυντής και αδελφός του Άντονι. Κοιτάζω το άδειο πλέον φλυτζάνι μου και αναστενάζω, τελικά δεν βλέπω να βοηθάει και πολύ το τσάι ίσως ένα μπουκάλι με ουίσκι θα κάνει καλύτερη δουλειά από αυτό. Ξαφνικά ένας δυνατός θόρυβος σαν κάτι να σπάει με κάνει να πεταχτώ και βγαίνω από την κουζίνα για να δω τι είχε συμβεί. Τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα κάτω στο πάτωμα υπάρχουν θραύσματα από ένα σπασμένο βάζο που υπήρχε μέχρι πριν ένα λεπτό στην είσοδο και υπεύθυνός για αυτό είναι ο Κρίστιαν. Τον κοιτάζω και καταπίνω καθώς μπορώ να καταλάβω πως είναι μεθυσμένος και με δυσκολία στέκετε στα πόδια του, ενώ κρατάει στα χέρια του το σακάκι του <<Σκατά>> τον ακούω να λέει μόλις συνειδητοποιεί αυτό που έκανε, τον πλησιάζω αργά <<Μη το πεις στην μαμά μου είμαι σίγουρος πως ήταν το αγαπημένο βάζο της>> λέει και τα μάτια του γυαλίζουν από το ποτό. <<Έλα Κρίστιαν έχεις μεθύσει>> του λέω και προσπαθώ να τον πλησιάζω <<Σώπα τι μας λες, αλήθεια μαμά>> λέει ειρωνικά <<Η μήπως πρέπει να σε λέω νύφη μου>> γελάει σιγανά και κουνάω το κεφάλι μου, <<Δεν παντρεύτηκα ακόμα, Κρίστιαν>> του απαντάω και τον κοιτάζω. <<Ακόμα...>> λέει και καθαρίζει τον λαιμό του, τον κοιτάζω με την καρδία μου να χτυπάει δυνατά, Χριστέ μου πως θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο. Δαγκώνω το κάτω χείλος μου και είναι αρκετό για να βάλει φωτιά στο βλέμμα του, με αρπάζει από την μέση και με κολλάει στο τοίχο ανοίγοντας τα χείλη μου με τα δικά του ενώ η γλώσσα του μπαίνει μέσα και κατακτά το στόμα μου.