Dirty Τhoughts

κεφάλαιο 5

Κοιτάζω τον Κρίστιαν και προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου, <<Λοιπόν δεσποινίς Άντερσον για πείτε μου σχετικά με την δουλειά σας>> λέει με τα μάτια του καρφωμένα στα δικά μου. Δεσποινίς Άντερσον ωραία ξεκινήσαμε. Με κοιτάζει λες και μιλάει σε κάποια που μόλις γνώρισε μόνο στην περίπτωση μας αυτό δεν ισχύει, γνωρίζω τον Κρίστιαν και από την καλή και από την κακή πλευρά του και δεν μπορώ να πω πια μου αρέσει πιο πολύ. Σκηνές από εμένα κολλημένη πάνω σε έναν από τους τοίχους του δωματίου μου και αυτόν να με πηδάει βίαια μετά από έναν καυγά μας ξεπετάγονται από τα βάθη του μυαλού μου. ΣΚΑΤΑ.  Καταπίνω και τον προσπερνάω αλλά, η μυρωδιά του αρώματός του τρυπώνει βίαια μέσα στην μύτη μου και μπουρδουκλώνω τα πόδια μου, όταν ένα δυνατό χέρι με πιάνει από το μπράτσο και με ακινητοποιεί. Νιώθω το σώμα μου να παίρνει φωτιά καθώς μια καυτή φλόγα διαπερνάει τα ρούχα μου και φτάνει μέχρι την γυμνή μου σάρκα. <<Ρόζα>> το όνομα μου βγαίνει βραχνά από το στόμα του και ίσα που ακούγετε. Αχ αυτό το υπέροχο στόμα του! 

 Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου για να συνέλθω από το σοκ και ισιώνω το κορμί μου ανακτώντας την αυτοκυριαρχία μου, τραβάω το χέρι μου, το απελευθερώνω από την λαβή του και προχωράω πίσω από το γραφείο μου. Επιτέλους κάθομαι στη καρέκλα και αρκετά μέτρα μακριά του λίγο ακόμα και θα σωριαζόμουν κάτω, <<Κύριε διευθυντά>> λέω και σταυρώνω τα χέρια μου μπροστά μου ενώ τον κοιτάζω κατάματα. Τον βλέπω να παίρνει αμυντική στάση ξανά ενώ το πρόσωπό του είναι τόσο ψυχρό <<Κάτι σας ρώτησα>> λέει και πλησιάζει προς το γραφείο μου και κάθετε σε μια καρέκλα απέναντί μου. Τα μανίκια από το σακάκι του ανεβαίνουν ελάχιστα και αποκαλύπτουν ένα χρυσό ρολόι Rolex, ενώ οι φλέβες διακοσμούν τα στιβαρά του χέρια.   

Ξεροκαταπίνω και προσπαθώ να πάρω το βλέμμα μου από τα χέρια του και τα δάχτυλα του αχ πόσο ωραία ήταν όταν με πήδαγε με αυτά. ΡΟΖΑ ΣΤΑΜΑΤΑ. Η φωνή στο κεφάλι μου προσπαθεί να με συνετίσει ενώ τα μάγουλά μου πρέπει να καίνε. Με κοιτάζει εξεταστικά ενώ γυρίζω το βλέμμα μου αλλού καθώς φοβάμαι μήπως διαβάσει τις πρόστυχες σκέψεις τις οποίες κάνω. <<Τι θέλετε να μάθετε κύριες Πίρς>> λέω και προσπαθώ να δείχνω σοβαρή. <<Τα πάντα αρχικά εάν είστε ευχαριστημένη από την εταιρία μας>> λέει και κάθετε σταυροπόδι ενώ ξεκουμπώνει το σακάκι του για να κάτσει πιο αναπαυτικά. ΓΑΜΩΤΟ. Ακουμπάω τα χέρια μου πάνω στο παντελόνι μου τα οποία είναι πλέον μούσκεμα από τον ιδρώτα. <<Μια χαρά δεν έχω κανένα πρόβλημα με την εταιρία>> δεν είχα δηλαδή μέχρι σήμερα. Τώρα ακόμα να παραιτηθώ σκέφτομαι. <<Χαίρομαι θέλω όλοι οι εργαζόμενοι μου να χαίρονται που εργάζονται εδώ>> τον βλέπω να μπλέκει τα χέρια του μεταξύ τους και να με κοιτάζει.  <<Είστε μια καλή υπάλληλος στον τομέα σας, αν και με κάποιες βελτιώσεις μπορείτε να γίνετε και καλύτερη>> λέει. ΟΡΊΣΤΕ. Ανασηκώνω το φρύδι μου ααα δεν θα τα πάμε καλά, τι έλεγα πριν ότι σκέφτομαι να παραιτηθώ, τώρα πες πως είμαι ένα βήμα πριν το κάνω. Βλέπω μια υποψία χαμόγελου στην άκρη των χειλιών του η οποία εξαφανίζετε μέσα σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο και επιστρέψει στον ψυχρό του βλέμμα.