Dirty Τhoughts

κεφάλαιο 57

Στριφογυρίζω στο κρεβάτι εδώ και μια ώρα ο Κρίστιαν δεν έχει γυρίσει ακόμα και κοντεύει δώδεκα ούτε τηλέφωνο δεν με πήρε. Ο Ρόμπερτ είχε φτιάξει μια υπέροχη μακαρονάδα μπολονέζ και είχαμε φάει αν και σχεδόν όλη την ώρα ήμουν αμίλητη καθώς το μυαλό μου ήταν συνεχώς στον Κρίστιαν και στην συνάντηση του μαζί με τον Άντονι έπειτα απ' ότι έγινε την ημέρα του γάμου. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και φοράω την ρόμπα μου σε ανοιχτώ πράσινο χρώμα που είναι ασορτί με το νυχτικό μου και κατεβαίνω προς τον κάτω όροφο. Εάν δεν ήμουν έγκυος θα έπινα ένα ποτήρι κρασί ή και κάτι πιο βαρύ για να ηρεμίσω αλλά, τώρα δεν μπορούσα. Βλέπω το φως της κουζίνας ανοιχτώ και πηγαίνω προς το μέρος της αλλά, με το που μπαίνω μέσα ο Ρόμπερτ κάθετε πάνω σε μια από τις μπεζ πολυθρόνες δίπλα από το αναμμένο τζάκι ενώ κρατάει στα χέρια του ένα ποτήρι με ουίσκι <<Συγνώμη δεν ήθελα να σε ενοχλήσω>> λέει και γυρίζω να φύγω <<Καμία ενόχληση Ρόζα έλα. Σου είπα να νιώθεις σαν το σπίτι σου>> χαμογελάω και κάθομαι στην πολυθρόνα απέναντί του. <<Δεν έχεις ούτε εσύ ύπνο;>> ρωτάει περισσότερο ρητορικά. Κουνάω αρνητικά το κεφάλι μου και χαμογελάει <<Έχω κάτι που ίσως σε βοηθήσει να χαλαρώσεις>> λέει και αφήνει το ποτήρι πάνω στο μικρό ξύλινο τραπεζάκι ανάμεσα μας για να σηκωθεί. 

Προχωράει απέναντι προς την κουζίνα η οποία και αυτή εναρμονίζεται με το υπόλοιπο σπίτι σε λευκές και μπεζ αποχρώσεις με μια μεγάλη νησίδα στην μέση και τέσσερα ψιλά σκαμπό. Ενώ ανάμεσα σε αυτή και το σαλόνι υπάρχει ένα γυάλινο τραπέζι με έξι καρέκλες όπου και είχαμε φάει πριν λίγες ώρες το βραδινό μας. Βλέπω τον Ρόμπερτ να επιστρέφει κρατώντας στα χέρια του ένα φλυτζάνι και μου το δίνει. Βλέπω πως περιέχει τσάι και μυρίζει υπέροχα <<Μιας και στην κατάσταση σου δεν επιτρέπετε να πίνεις πιστεύω το τσάι να βοηθήσει>> πίνω μερικές γουλιές και το κορμί μου χαλαρώνει αμέσως <<Όπως λέει και η νύφη μου - η Έμιλυ δεν υπάρχει καλύτερο χαλαρωτικό από ένα φλυτζάνι τσάι. Βέβαια εγώ χρειάζομαι κάτι δυνατότερο αλλά, την Έμιλυ την βοηθάει αρκετά>> τον κοιτάζω καθώς μιλάει για την μητέρα του Κρίστιαν και φαίνεται πως την εκτιμάει πολύ. <<Πως και εσύ είσαι....>> πάω να πω <<Με το μέρος σας;>> συμπληρώνει και κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά. Κάθετε αναπαυτικά πίσω στην πολυθρόνα και κοιτάζει την φωτιά που καίει στο τζάκι <<Ρόζα μου είμαι σχεδόν ογδόντα χρονών και έχω δει πολλά στην ζωή μου, έχω ζήσει πολλά στην ζωή μου, πίστεψε με  μπορώ να αναγνωρίσω έναν αληθινό έρωτα και ο δικός είναι>> αναστενάζω και καταπίνω καθώς τα λόγια του πραγματικά με συγκινούν.