Dirty Τhoughts

κεφάλαιο 20

Μέχρι να φτάσω στο σπίτι μου σκεφτόμουν το εάν έπρεπε να πάω στον Κρίστιαν ή όχι αλλά, ήξερα πως είναι ανώφελο να προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου να μην πάει. Μπαίνω μέσα στο διαμέρισμά μου και βγάζω τις γόβες μου, το παλτό μου και αφήνω στην άκρη την τσάντα μου, πηγαίνω στο μπάνιο και αφού πρώτα ξεντύνομαι μπαίνω κάτω από το ζεστό νερό του ντουζ. Η καρδία μου ήδη χτυπούσε από ανυπομονησία φαντάσου μέχρι να φτάσω σπίτι του. Διαλέγω ένα ασπρόμαυρο μίνι φόρεμα με v άνοιγμα και τις γόβες που φορούσε και στην δουλειά, φτιάχνω ελάχιστα τα μαλλιά μου και βγαίνω από το διαμέρισμά μου για να πάω σπίτι του, το οποίο απέχει ένα τέταρτο από το δικό μου. Το κτήριο στο οποίο μένει ο Κρίστιαν διακρίνεται στο τέλος του δρόμου και κόβω ταχύτητα καθώς μπαίνω προς το πάρκινγκ, βγαίνω από το αυτοκίνητό μου και κατευθύνομαι προς το ασανσέρ για να ανέβω στον τρίτο όπως μου έγραφε στο σημείωμα. Όταν ανοίγουν οι πόρτες μένω έκπληκτη καθώς βρίσκομαι κατευθείαν στο εσωτερικό του διαμερίσματος το οποίο δεν έχει καμία σχέση με αυτό που φανταζόμουν πως θα έβλεπα. 

Είναι τόσο φωτεινό και όλα τα έπιπλα είναι σε λευκές, και εκρού αποχρώσεις. <<Ρόζα>> η φωνή του ακούγετε από την άλλη άκρη και προχωράω προς το μέρος του. Ένα τεράστιο σαλόνι απλώνεται μπροστά μου με καναπέδες και μεγάλες πολυθρόνες ενώ η θέα από τις τεράστιες τζαμαρίες προς τον ποταμό Πότομακ σου κόβει την ανάσα. Φοράει ένα λευκό κοντομάνικο t - shirt και σκούρο τζιν παντελόνι και χαμογελάει καθώς με βλέπει να τον πλησιάζω <<Νόμιζα πως δεν θα ερχόσουν>> λέει σιγανά <<Ούτε εγώ το πιστεύω ότι βρίσκομαι εδώ>>. Ψεύτρα ακούω την φωνή μέσα στο κεφάλι μου να λέει. Ήξερες από την αρχή πως θα ερχόσουν συμπληρώνει αλλά, την αγνοώ επιδεκτικά. <<Χαίρομε που ήρθες>> πιάνει το χέρι μου απαλά και ένα ρίγος με διαπερνάει ενώ βγάζει το πανωφόρι μου και το αφήνει στην άκρη. <<Έλα μπορούμε να μιλήσουμε τρώγοντας>> λέει και με οδηγεί πίσω από το σαλόνι όπου υπάρχει μια στρογγυλή τραπεζαρία με έξι καρέκλες αλλά, το πιο εντυπωσιακό απ' όλα είναι οι πανύψηλοι καθρέφτες που μας περιτριγυρίζουν. Τραβάει την καρέκλα για να κάτσω και παίρνει θέση απέναντί μου. Πάνω στο γυάλινο τραπέζι υπάρχουν διάφορα είδη κρέατος, σαλάτα καθώς και κάποια ορεκτικά. Ο Κρίστιαν πιάνει το μπουκάλι με το λευκό κρασί από την σαμπανιέρα δίπλα του και βάζει μια ποσότητα στα ποτήρια μας. <<Στην υγεία σου Ρόζα>> λέει μελιστάλαχτα καθώς ακουμπάει απαλά το ποτήρι του με το δικό μου και στην συνέχεια πίνει μερικές γουλιές. <<Φάε έκανα κόπο για να τα φτιάξω>> τον κοιτάζω και ανοίγω τα μάτια μου από έκπληξη.