Dirty Τhoughts

κεφάλαιο 38

Κρατάω στα χέρια μου τα αποτελέσματα των εξετάσεων και τα κοιτάζω για πολλοστή φορά, η Έλενα μου είπε πως όλα είναι τέλεια. ΤΙ ΕΙΡΩΝΕΙΑ. Μόνο τέλεια δεν είναι τα πράγματα γύρω μου, κοιτάζω το υπερηχογράφημα και αναστενάζω δεν έχω τίποτα ακόμα σε κανέναν, δεν έβρισκα τον τρόπο να το κάνω αλλά, όπως μου είπαν και τα κορίτσια έπρεπε να το κάνω ο Κρίστιαν έπρεπε να μάθει ότι είμαι έγκυος, ότι περιμένω το παιδί του, δεν μπορώ να του το κρύβω άλλο. Είχαν δίκιο σε όλα όσα μου είπαν, όταν τους έδειξα τον υπέροχο συγκινήθηκαν αλλά, όχι για πολύ καθώς άρχισαν να μαλώνουν για το πια θα γίνει η νονά. Χαμογελάω καθώς θυμάμαι την υπέροχη βραδιά που είχαμε περάσει όλες παρέα τρώγοντας πίτσα και πίνοντας κρασί - αυτές δηλαδή γιατί η Μια μου άρπαξε το ποτήρι από τα χέρια πριν καν προλάβω να πιώ έστω και μια γουλιά και το αντικατέστησε από νερό. Ένα χτύπημα στην πόρτα του γραφείου μου με κάνει να πεταχτώ, μαζεύω τις εξετάσεις και ότι είχα πάνω στο γραφείο μου και τις βάζω κάτι από κάτω έγραφα ώστε να μην φαίνονται  <<Περάστε>> ο  Άντονι ανοίγει την πόρτα και μπαίνει μέσα <<Καλημέρα μωρό μου;>> τον βλέπω να πλησιάζει και να κάθετε σε μια από τις καρέκλες απέναντι μου <<Έτοιμη για την Νέα Υόρκη;>> ρωτάει χαμογελαστά. ΌΧΙ. Η εταιρία μας θα μείνει κλειστή για δώδεκα μέρες τις δέκα από τις οποίες θα της περάσω μαζί με όλους στην πόλη που δεν κοιμάται ποτέ όπως την αποκαλούν οι κάτοικοι της. Ο Άντονι με είχε ενημερώσει πως έχουν ένα πολύ μεγάλο σπίτι εκεί, το οποίο μας χωράει όλους, <<Ναι ανυπομονώ να πάμε>> απαντάω και τοποθετώ ένα ψεύτικο χαμόγελο στα χείλη μου. <<Υπέροχα αύριο το πρωί να είσαι έτοιμη θα περάσω να σε πάρω κατά τις επτά για να φτάσουμε νωρίς>> αναστενάζω. ΤΕΛΕΙΑ ΘΑ ΠΑΕΙ ΑΥΤΟ.<<Θα είμαι έτοιμη μην ανησυχείς>> του λέω όσο πιο χαλαρά μπορώ. Θα πάμε με το ιδιωτικό τους τζετ - με το ίδιο που πήγαμε στο Άσπεν. Οι γονείς μου θα έρθουν νωρίς το πρωί οδικός και θα συναντηθούμε όλοι μας στο Αεροδρόμιο Ρόναλντ Ρίγκαν και να περάσουμε τις γιορτές παρέα.  

Πίνω λίγο από το παγωμένο πλέον τσάι μου και κοιτάζω τον άντρα που κάθετε απέναντι μου <<Ξέρεις υπάρχει και κάτι ακόμα για το οποίο θέλω να σου μιλήσω>> τον κοιτάζω ερωτηματικά και ευελπιστώ να μην ακούσω κάτι που να με κάνει να εκνευριστώ. <<Πρόκειται για τον Κρίστιαν>> σταματάω να αναπνέω και η καρδιά μου αρχίζει να χτυπάει τρελά <<Τι πράγμα;>> τον ρωτάω με κομμένη ανάσα <<Όχι εγώ... η μαμά μου δηλαδή το σκέφτηκε...>> τι σκατά θέλει να πει και το πάει πλαγίως πες το επιτέλους να πάρει η ευχή <<Θέλει να του κάνουμε πάρτι έκπληξη>> λέει απότομα. ΣΚΑΤΑ. Τα γενέθλια του Κρίστιαν τα είχα ξεχάσει τελείως είχε γενέθλια στις είκοσι έξι. ΣΚΑΤΑ. Τον κοιτάζω και αρχίζω να αναπνέω ξανά <<Ξέρεις έχει γενέθλια στις είκοσι έξι του μήνα>> σώπα τι μου λες. <<Ναι α δεν το ήξερα>> απαντάω τάχα αδιάφορα <<Ωραία>> συμπληρώνω. <<Και μίας και θα ήμαστε όλοι μαζί σκέφτηκε να του οργανώσουμε ένα πάρτι τι λες;>> ρωτάει κάπως σφιγμένα <<Δεν έχω πρόβλημα>> τέλεια τώρα πρέπει να σκέφτω τι δώρο να του κάνω. Μια ιδέα περνάει από το μυαλό μου για ένα δώρο που δεν θα το ξεχάσει ποτέ, χαμογελάω απαλά και γυρίζω ξανά το βλέμμα μου προς τον Άντονι <<Τέλεια θα της το πω να ξεκινήσει την οργάνωση, εγώ έχω να τελειώσω ακόμα κάποια έγραφα πριν φύγω θα τα πούμε αύριο μωρό μου >> τον βλέπω να χαμογελάει απαλά και σηκώνεται από την θέση σου για να βγει από το γραφείο. Ο Κρίστιαν έχει γενέθλια και θα τα περνούσαμε μαζί  ή στο περίπου όπως τότε...