Dirty Τhoughts

κεφάλαιο 37

Κοιτάζω τον ανοιχτό υπολογιστή μπροστά μου αλλά, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στην δουλειά μου, από χθες που γύρισα στην Ουάσιγκτον το μυαλό μου είναι συνέχεια κολλημένο σε ένα πράγμα. Σε ένα συγκεκριμένο πραγματάκι που ζει μέσα στην κοιλιά μου, αναστενάζω και κοιτάζω την ώρα πέντε και δέκα, ευτυχώς είχα τελειώσει την οικονομική αναφορά της προηγούμενης εβδομάδας και την έστειλα με την Μελίσσα στον Κρίστιαν δεν ήθελα να στον συναντήσω ειδικά έπειτα από την τελευταία μας συζήτηση στο πατρικό μου σπίτι. Ένα χτύπημα στην πόρτα με κάνει να σηκώσω το κεφάλι μου <<Παρακαλώ>> απαντάω κοφτά και βλέπω τον Άντονι να μπαίνει μέσα <<Τι κάνεις μωρό μου;>> λέει καθώς πλησιάζει προς το μέρος μου και σκύβει για να μου δώσει ένα πεταχτό φιλί στο στόμα. <<Καλά>> η απάντηση μου είναι κοφτή αλλά, το τελευταίο πράγμα που ήθελα τώρα είναι τον Άντονι να μου κάνει ερωτήσεις στις οποίες θα αναγκαστώ να πω ψέματα. <<Πως πέρασες με τους γονείς σου;>> ρωτάει και ακουμπάει απαλά πάνω στο γραφείο με την πλάτη του ενώ στρέφει τα μάτια του προς το μέρος μου. <<Μια χαρά ήταν πολύ ωραία είχα καιρό να τους δω και μου έλειψαν>> απαντάω και είναι η μοναδική πρόταση που δεν περιέχει ούτε ένα μικρό ψέμα. <<Χαίρομαι>> τον βλέπω να καταπίνει και με κοιτάζει πιο έντονα <<Τους μίλησες για εμάς;>> παίρνω μια βαθιά ανάσα και φοράω στα χείλη μου ένα ψεύτικο χαμόγελο <<Ναι, χάρηκαν πολύ και θέλουν να σε γνωρίσουν>> όντως οι γονείς μου είχαν χαρεί με την ανακοίνωση μου αλλά, εγώ καθόλου ήλπιζα μπας και είχαν αντίρρηση και τελικά δεν γινόταν αυτός ο γάμος αλλά, μπα που τέτοια τύχη, ήθελαν το καλό μου και να είμαι ευτυχισμένη και αφού εγώ τους έλεγα τόσο καλά ψέματα για το πόσο χαίρομαι που είμαι μαζί με τον Άντονι και για την απόφασή μας να παντρευτούμε αυτοί δεν υπήρχε περίπτωση να φέρουν καμία απολύτως αντίρρηση.

Χαμογελάει πλατιά και με κοιτάζει <<Υπέροχα τότε δεν θα έχεις πρόβλημα που μας έκλεισα να περάσουμε όλοι μαζί τις διακοπές των Χριστουγέννων, φυσικά και οι γονείς σου μαζί μας, στην υπέροχη, μαγευτική Νέα Υόρκη>> τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα από το σοκ και είμαι έτοιμη να καταρρεύσω. <<Ρόζα είσαι καλά; ξέρω πως δεν το περίμενες, το κανόνισα με τους γονείς μου αυτές τις μέρες και ήθελα να σου κάνω έκπληξη εάν δεν θες δεν υπάρχει πρόβλημα το ακυρώνουμε>>. Και μου έκανες έκπληξη. Καταπίνω και τον κοιτάζω <<Ό ό-χι δεν έχω πρόβλημα απλά μου ήρθε λίγο ξαφνικό αυτό είναι μόνο>> λέω με τρεμάμενη φωνή. <<Τέλεια>> σηκώνετε έρχεται πίσω μου και με αγκαλιάζει σφιχτά <<Ανυπομονώ να περάσουμε όλοι μαζί τις διακοπές στην πιο τέλεια πόλη του κόσμου, θα δεις να σου μείνουν αξέχαστες αυτές οι διακοπές μωρό μου>> αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Χαμογελάω ελάχιστα <<Ναι θα είναι πολύ ωραία>> απαντάω και νιώθω το στομάχι μου να ανακατεύεται <<Θα μιλήσεις στους γονείς σου;>> ρωτάει μετά από λίγο <<Φυσικά όλα είναι πληρωμένα>> συμπληρώνει <<Ναι θα τους πάρω το απόγευμα να τους το πω>> απαντάω σιγανά.