Dirty Τhoughts

κεφάλαιο 3

Ανοίγω τα μάτια μου καθώς το κινητό μου χτυπάει δυνατά και το πιάνω μισοκοιμισμένη <<Ναι>> λέω αγουροξυπνημένα <<Μωρό μου>> η φωνή του Άντονι από την άλλη πλευρά της γραμμής με κάνει να ανοίξω τα μάτια μου <<Ναι>> λέω και καθαρίζω την φωνή μου ενώ ανασηκώνομαι για να μιλήσω καλύτερα και τρίβω τα μάτια μου. <<Συγνώμη αν σε ξύπνησα>> τον ακούω να λέει απολογητικά <<Δεν πειράζει>> απαντάω και κοιτάζω την ώρα στο ρολόι που υπάρχει πάνω στο κομοδίνο μου το οποίο γράφει έντεκα και δέκα. Γαμώτο κοιμήθηκα πολύ αλλά, ήταν απόλυτος λογικό μιας και γύρισα στις τρις τα ξημερώματα και ίσα που πρόλαβα να βγάλω τα ρούχα μου και να ξεβαφτώ.  <<Τι λες να πάμε για πρωινό και καφέ;>> με ρωτάει γλυκά και χαμογελάω <<Φυσικά>> απαντάω σιγανά <<Τέλεια θα περάσω να σε πάρω σε μια ώρα τα λέμε μωρό μου>> λέει και κλείνει. Γαμώτο σε μια ώρα τι θα προλάβω να κάνω σηκώνομαι με μια κίνηση από το κρεβάτι μου και αμέσως το μετανιώνω καθώς τα πόδια μου διαμαρτύρονται καθώς, ακόμα πονάνε από την χθεσινή βραδιά και τα ψηλοτάκουνα παπούτσια που φόραγα. Μπαίνω γρήγορα μέσα στο ντουζ και ανοίγω το ζεστό νερό μμμ είναι τόσο καταπραϋντική η αίσθηση που αφήνει στο κορμί μου και ειδικά στα πόδια μου τα οποία πλέον πιο ξεκούραστα.  

Έπειτα από είκοσι λεπτά στεγνώνω τα μαλλιά μου και κάνω ένα απλό μακιγιάζ ώστε να κρύψω όσο μπορώ τους μαύρους κύκλους που έχω κάτω από τα μάτια μου. Αποφασίζω να κινηθώ σε   ένα total black look οπότε βγάζω το κοντό μαύρο φόρεμα πουλόβερ μου με μακριά μανίκια και ζιβάγκο το οποίο ευελπιστώ να με κρατήσει ζεστά μιας και πλέον ο καιρός στην Ουάσιγκτον χειμωνιάζει. Φυσικά δεν έχω κανένα πρόβλημα με το χειμώνα αντιθέτως μου αρέσει πολύ ειδικά οι γιορτές των Χριστουγέννων στις οποίες βρίσκω χρόνο και επισκέπτομαι τους γονείς μου στο  Charlottesville μια πόλη κοντά στην Βιρτζίνια. Ευτυχώς απέχει μόλις δυο ώρες από εδώ και δεν αναγκάζομαι να ταξιδεύω ώρες. Πιάνω τις ψιλές μπότες μου από Gianvito Rossi καθώς και την μικρή τσάντα μου Burberry. 

Ακούω το κινητό μου να χτυπάει και τρέχω προς το υπνοδωμάτιο όπου το είχα αφήσει προηγουμένως το όνομα του Άντονι αναβοσβήνει στην οθόνη <<Ναι>> λέω στο δεύτερο χτύπημα <<Είμαι από κάτω μωρό μου>> λέει με γλυκιά φωνή <<Κατεβαίνω αμέσως>> κλείνω το κινητό ενώ το βάζω μέσα στη τσάντα μου. Πιάνω τα κλειδιά μου και ελέγχω μήπως είχα ξεχάσει κάτι και κατευθύνομαι προς το ασανσέρ το οποίο δεν αργεί να έρθει και πατάω το κουμπί για το λόμπι. Το συγκρότημα κατοικιών μας έχει συνολικά δέκα ορόφους με τον τελευταίο να έχει μια αρκετά μεγάλη πισίνα με ξαπλώστρες όπου τους καλοκαιρινούς μήνες όσοι διαμένουμε στα διαμερίσματα μπορούμε να χρησιμοποιούμε. Όμως διαθέτει ακόμα γυμναστήριο το οποίο έχω μέρες να επισκεφτώ και κάποια στιγμή μέσα στην εβδομάδα θα πρέπει να βρω λίγο χρόνο καθώς νιώθω ότι χάνω την φόρμα μου. Υπάρχει ακόμα υπαίθριος χώρος όπου μπορεί κανείς να θαυμάσει την μαρίνα και να καθίσει σε ένα από τα πολλά παγκάκια ή τραπεζάκι με καρέκλες που υπάρχουν στον εξωτερικό χώρο του κτηρίου μας. Τέλος δυο ξεχωριστά σαλόνια βρίσκονται στο ισόγειο ένα για όσους μένουμε εδώ και ένα για τους επισκέπτες μας ενώ σε όσους αρέσει το μπιλιάρδο υπάρχει ξεχωριστή αίθουσα για αυτούς.