Dirty Τhoughts

κεφάλαιο 36

Κοιτάζω τον Κρίστιαν να κατεβαίνει τις σκάλες και μου έχει κοπή η ανάσα μπορεί να έχουν ήδη ξυπνήσει οι γονείς μου και να τον δουν και τότε δεν ξέρω τι θα τους πω. Ακούω την εξώπορτα να κλείνει και καταλαβαίνω πως έφυγε <<Γουίλ;>> η φωνή της μαμάς μου ακούγετε στο διάδρομο και κλείνω την πόρτα για να μην με δει καθώς είμαι γυμνή με ένα σεντόνι τυλιγμένο γύρω μου <<Ναι>> η φωνή του πατέρα μου ακούγετε από κάτω σκατά λες να είδε τον Κρίστιαν αποκλείεται εάν τον έβλεπε δεν θα τον είχε αφήσει να φύγει. <<Άκουσα την πόρτα, βγήκες εσύ ή μήπως η Ρόζα>> τον ρωτάει η μαμά μου <<Όχι Μαίρη, λάθος θα έκανες, εγώ ήμουν κάτω και δεν άκουσα τίποτα>> της απαντάει και εκπνέω. Ευτυχώς Θεέ μου. <<Μπορεί, αλλά, είμαι σίγουρη πως άκουσα θόρυβο>> λέει και ακούω βήματα να πλησιάζουν προς το δωμάτιο μου. ΣΚΑΤΑ. <<Μαίρη που πας άσε το παιδί να κοιμηθεί>> τα βήματα σταματάνε, <<Μα να δω εάν είναι καλά Γουίλ>> Χριστέ μου τι θα κάνω. <<Μια χαρά θα είναι Μαίρη μεγάλη κοπέλα είναι πια>> ακούω την μαμά μου να αναστενάζει και απομακρύνεται. Ουφ, πάλι καλά, αφήνω το σεντόνι και προχωράω προς το ντουζ, έχω την ανάγκη να ηρεμίσω, ανοίγω το ζεστό νερό και χώνομαι από κάτω και κλείνω τα μάτια μου παίζοντας ξανά την σκηνή με τον Κρίστιαν που μου ζήτησε να χωρίσω τον Άντονι. Έβλεπα στο πρόσωπο του τον πόνο και την απογοήτευση που ένιωθε για εμένα αλλά, πως θα μπορούσα να ζητήσω από τον Άντονι να χωρίσουμε μόλις δέχτηκα την πρόταση γάμου που μου έκανε και έπειτα θα έπρεπε να τους ανακοινώσω πως είμαι έγκυος από τον αδελφό του. Αν είναι δυνατόν θα τον έκανα κομμάτια, όπως έκανα και τον Κρίστιαν, όταν κάναμε έρωτα και φίλησε την κοιλιά μου μου κόπηκε η ανάσα ήθελα να του φωνάξω πως τον αγαπάω μόνο αυτόν και πως περιμένω το παιδί του αλλά, δεν μπορούσα να πω τίποτα. Έτσι και του το έλεγα θα έφερνε τα πάνω κάτω πως μπορώ να βάλω τα αδέλφια να μαλώσουν εξαιτίας μου. Πως να κάνω κάτι τέτοιο. Πιάνω απαλά την κοιλιά μου ενώ μερικά δάκρυα αρχίζουν να τρέχουν από τα μάτια μου <<Και τώρα τι κάνουμε ε;>> ρωτάω λες και περιμένω να μου απαντήσει.

 Ξέρω όμως τι πρέπει να κάνω για αρχή, τελειώνω το μπάνιο μου και πιάνω το λευκό μπουρνούζι που κρέμεται δίπλα από την ντουζιέρα το φοράω και στεγνώνω τα μαλλιά μου. Πηγαίνω στο δωμάτιο μου και πιάνω το κινητό στα χέρια μου και καλώ την γυναικολόγο μου αν και είναι ημέρες γιορτών και μπορεί αν λείπει δεν μπορώ να περιμένω μέχρι την Δευτέρα. <<Παρακαλώ;>> η φωνή της ακούγετε μετά το τέταρτο χτύπημα <<Καλημέρα σας είμαι η Ρόζα Άντερσον συγνώμη που σας τηλεφωνώ τέτοιες μέρες αλλά, συνέβη κάτι>> της λέω με την καρδία μου να χτυπάει τρελά <<Δεν πειράζει πείτε μου τι έγινε;>> απαντάει με σταθερή φωνή <<Είμαι έγκυος δηλαδή έκανε δυο τεστ και βγήκαν θετικά και δεν το περίμενα ήταν ξαφνικό έπαιρνα τα αντισυλληπτικά που μου έχετε δώσει αλλά, τα ξέχασα μια - δυο μέρες και είχα ζαλάδες, αναγούλες, και... έχει αργήσει η περίοδος μου>>. Μιλάω ακατάπαυστα και Χριστέ μου τώρα μόλις το συνειδητοποιώ πως έχω σχεδόν δώδεκα μέρες καθυστέρηση. Τι ηλίθια που είμαι μπορούσα να τον είχα καταλάβει πολύ πιο νωρίς αλλά, με την δουλειά είχα ξεχαστεί τελείως και δεν παρακολουθούσα τον κύκλο μου. <<Αρχικά θέλω να ηρεμίσετε και έπειτα θα κλείσουμε ένα ραντεβού στο ιατρείο μου την Δευτέρα και θα σας πω αναλυτικά τι θα κάνουμε στην συνέχεια>> η Έλενα η γιατρός μου προσπαθεί να με ηρεμήσει αν και δεν είναι καθόλου εύκολο αυτό για εμένα <<Μπορείς το απόγευμα κατά τις έξι να είσαι στο ιατρείο μου;>> με ρωτάει με ήρεμη φωνή <<Ναι μπορώ>> λέω μια ανάσα <<Τέλεια θα σε περιμένω>> κλείνω το κινητό μου και προσπαθώ να χαλαρώσω.