Lost in Harry Potter REWRITE

Diagon Alley

Met een kop thee in mijn hand sta ik voor het raam naar buiten te kijken. Het regent en de druppels op het raam vechten om voorrang om als eerste beneden te komen. Op straat rennen mensen off lopen ze met een paraplu en diep weggedoken in hun jassen voorbij. Hier en daar zie je kinderen in de plassen spelen.

Hier binnen is het behaaglijk warm dus ik heb mijn trui boven op mijn kamer gelaten vandaag. En ik geloof dat mevrouw Wemel mijn trui aan het wassen is. Het is inmiddels een week geleden dat ik voor het eerst Voldemort heb gezien en daar ben ik nog steeds van onder de indruk. De andere helft van mijn brein begint zich steeds meer af te vragen of mijn familie al iets in de gaten heeft en of ze een zoekactie zijn gestart.

Ik zie de berichten in de krant al voor me "VERDACHTE IN MOORDZAAK NEEMT DE BENEN. OUDERS TEN EINDE RAAD POLITIE STAAT VOOR EEN RAADSEL."

En ondertussen zit ik in een compleet andere wereld. Een wereld die voor Dreuzels dus afgesloten en onbereikbaar is. Behalve voor mij.

Even sluit ik mijn ogen als ik een hoofdpijn voel sluimeren. Dat niet alleen. Doordat ik het Zwadderich medaillon heb aangenomen heb ik iets veranderd in het al bestaande verhaal.

Ik kijk even vanuit mijn ooghoek naar Sirius, die in een leunstoel met een boek op schoot zit te lezen. Als ik dit zonder grote gevolgen kan veranderen, zou ik dan ook mensenlevens kunnen redden?

Een knal doet ons allemaal opkijken, de tweeling zit knalpoker te spelen en even kijken ze ons allemaal grijnzend aan, "sorry."

Harry ijsbeert zenuwachtig door het huis en Hermelien loopt achter hem aan om alles wat ze heeft gelezen aan hem op te dreunen. In de hoop dat het hem gaat helpen tijdens de hoorzitting.

Ron kijkt zijn vriend af en toe alleen maar bezorgd aan en lijkt niet te weten wat hij met de situatie aan moet. Hij wilt Harry helpen, maar hij kan de woorden niet vinden die de druk van de aankomende hoorzitting een beetje kunnen wegnemen. Bovendien is het Harry aan te zien dat Hermeliens goedbedoelde advies hem alleen maar meer op de kast jaagt.

"Hermelien, heb jij misschien een boek over Fabeldieren?" vraag ik uiteindelijk en een tikje verward kijkt Hermelien op.

"Ja!" zegt ze uiteindelijk opgewekt, "wacht ik zal het halen!" ze loopt de kamer uit en Harry kijkt me dankbaar aan. Ik glimlach bemoedigend en neem een slok van mijn thee. Ook Sirius kijkt me dankbaar aan.

Deze mensen zouden zo anders over me denken als ze wisten wat ik in mijn oude wereld allemaal heb veroorzaakt... Misschien zouden ze wel een Dooddoener in me zien. Per slot van rekening zijn zij de personen die het soort misdaden plegen dat ik ook heb begaan.

Ik haat het dat een deel van mij opluchting voelt dat ik hier terecht ben gekomen. Een plek waar ik opnieuw kan beginnen. Het zou een koud kunstje zijn om mijn oude wereld te verloochenen. Per slot van rekening had ik daar alleen maar verlies geleden.

Hermelien komt terug en geeft me haar versie van Fabeldieren en waar ze te Vinden. Voor ze naast Ron gaat zitten.

"Robin?"

Sirius komt naast me staan met zijn thee en even kijk ik naar hem. Hij kijkt ook uit het raam.

"Wat denk je toch allemaal?" vraagt hij en nu kijkt hij me wel aan.

"Geloof je mijn Waarzegster verhaal nog steeds?" vraag ik.

Ik hoor hem naast me grinniken.

Aha, nee dus.

"Want?" vraagt hij in plaats daarvan ontwijkend.

"Omdat mijn eerste verhaal de waarheid was," ik kijk hem geamuseerd aan. "Ik ben blij dat het overgrote deel van de tovenaars en heksen in dit huis blijkbaar naïef genoeg zijn dat niet te geloven."