Lost in Harry Potter REWRITE

Break in

A/N: En met de titel van dit hoofdstuk werd een LiHP traditie geboren :')

---------------------------------------------------------------

Ik kijk even de steeg uit waar Sirius en ik voor nu even gedekt staan opgesteld. Voor de zekerheid hebben we toch ook Wisseldrank meegenomen want je weet maar nooit. Daar heeft Sirius wel de toverdrankenkast van Andromeda voor moeten plunderen. Maar dat vond hij het uiteindelijk toch wel waard.

Hij staat tegen de muur geleund en heeft zijn armen over elkaar geslagen. Ergens is hij het er nog steeds niet mee eens, dat is te zien aan zijn gezicht, "we zijn echt niet lekker dat we dit gaan doen, Rob," zegt hij timide.

Ik kijk hem even glimlachend aan, "daarom ben ik des te dankbaarder dat je wel bent meegekomen."

"Serieus, die hele plek is op zoek naar mij. Jeweetwel zou me al te graag in zijn klauwen hebben."

"Daarom heb ik je de onzichtbaarheidsmantel gegeven schat," antwoord ik nuchter en ik kijk hem net zo aan.

"Mocht je de Wisseldrank gaan gebruiken, dan hebben we welgeteld een uur om je Profetie te vinden," zegt Sirius. "Een uur is niet veel en zoals eerder gezegd, het krioelt daarbinnen van de mensen die wij juist niet tegen willen komen. Als Jeweetwel echt iets van en met je wilt, zal hij mensen op de uitkijk hebben staan die je maar al te graag weer meenemen naar zijn hol."

"Ik kan nog steeds alleen gaan, als je het te spannend vindt," zeg ik.

"No way in hell, dat ik je daar in je eentje naar binnen laat gaan!" krijg ik zacht snauwend terug.

"Stop dan met zeuren," zeg ik net zo fel terug en ik kijk opnieuw even de steeg uit. Ik zie Jeegers lopen en dat zou echt perfect uitkomen.

Die zou ik dan mooi een hak kunnen zetten voor de keer dat hij een weddenschap ging voeren over of ik mijn familie zou vermoorden ja of niet. Hij verdient de payback.

Terwijl ik Sirius aankijk leg ik een vinger op mijn mond en grijp mijn toverstok steviger beet.

Zodra hij in beeld verschijnt schiet er een straal uit mijn toverstok die Jeegers raakt. Slap zakt hij op de grond en snel trek ik hem de steeg in.

"Dat zal hem leren," grinnik ik terwijl ik een paar haren uit zijn hoofd trek. "Arrogante zak."

"Zijn ze dat niet allemaal?" vraagt Sirius die me het flesje met de Wisseldrank geeft.

"Jeegers vond het een goed idee te gaan wedden op mijn vermogen mijn familie te vermoorden ja of nee," antwoord ik een tikje verbeten en ik gooi de haren in de drank. Die verkleurt meteen naar een snotgroene en vies kijk ik ernaar.

"Lekker, Jeegers essentie," zegt Sirius, met net zo'n vies gezicht als dat van mij. "Maar mijn standpunt staat nog steeds, alle Dooddoeners zijn arrogante zakken."

"Dan heb jij je roeping gemist," kets ik meteen terug en ik neem een flinke slok. Bijna komt het retour maar ik sla mijn hand voor mijn mond om het binnen te houden. Driedubbel gadverdamme.

"Je bent weer lekker op dreef hè?"

"Altijd toch?"

Sirius bindt voor de zekerheid de handen en voeten van Jeegers, terwijl ik kleren wissel. Ik hurk voor hem neer en til zijn hoofd even op. Hij kijkt me in zijn verlamde stand aan en ik zie de herkenning in zijn ogen. Terwijl ik voor zijn ogen in hem verander.

Ik grijns, "karma is a bitch named Robin," ik tik hem even tegen zijn wang en richt dan mijn toverstok op hem, "Imperio!"

"Rob, moet dit echt? Ik voel me hier heel oncomfortabel bij. En het feit dat jij met zoveel comfort die spreuk uitspreekt vind ik drie keer niks," zegt Sirius.