Lost in Harry Potter REWRITE

Dark Days

A/N: Tweede hoofdstuk dat in de eerste versie niet bestaat :D

-------------------------------

Natuurlijk had ik gelijk gekregen. Toen Fenrir terug was gekomen had hij uitgebreid uitgelegd dat het hem gelukt was om de weerwolven in Ierland ook over te halen zich bij zijn roedel te voegen. En nog geen dag later was hij Remus tegen het lijf gelopen.

Hij had hem weg weten te jagen en was nogal trots op het feit dat hij alleen maar naar Remus hoefde te kijken om hem angst aan te jagen.

Ik kan me nog precies herinneren wat ik dacht in dat moment: dat komt omdat jij degene bent die hem heeft gebeten jij monster.

Maar uiteindelijk had Severus gelijk gekregen in het gegeven dat Voldemort mijn informatie op waarde kon schatten en me graag bij hem in de buurt wilde houden.

Nu inmiddels al een paar weken geleden. Ik poer in een aardappel en kijk niet op of om. Om me heen is het geschraap van bestek te horen maar niemand zegt een woord. Ze zitten allemaal met hun gedachten ergens anders. Als ik opkijk vang ik de blik van Severus, die tegenover me zit. Zijn blik is steeds vaker een bezorgde. En ook nu is daar geen uitzondering van.

Snel neem ik een hap van mijn eten en merk dan pas dat Fenrir me ook aan zit te kijken. Zij het precies het tegenovergestelde van Severus. Hij heeft absoluut niets met me op. Onder het mom "ik eet waarzeggers voor het ontbijt en ook als toetje zijn ze niet te versmaden."

Hij had alleen maar heel hard gelachen toen ik hem walgelijk had aangekeken na die opmerking.

Nu schenk ik geen aandacht aan zijn blik en eet de rest van mijn bord leeg. Ik kan niet ontkennen dat hier zijn en "wonen" een negatieve uitwerking op me begint te krijgen en ook ik betrap mezelf steeds vaker op negatieve gedachten.

"Als je klaar ben Montange- ik heb opdracht gekregen je te trainen in de Onvergeeflijke Vloeken," Severus staat op, "pak je spullen, we gaan naar Zweinstein."

Er breekt een discussie los over het waarom want Bellatrix is het hier helemaal niet mee eens. Hoewel ze het niet toe zou geven hecht ze waarde aan de dingen die ik weet en ze is al vaker dan eens aan mijn deur verschenen met vragen.

Misschien als ze lang genoeg gemarteld zou worden- maar dat idee schud ik snel van me af.

"Wil je daadwerkelijk tegen de Heer van het Duister ingaan, Bellatrix?" Severus kijkt haar kil aan, "dat mag je hem dan zelf gaan vertellen, wij wachten hier wel."

Hij gaat inderdaad weer zitten en kijkt haar strak aan. Boos kijkt ze van hem naar mij en weer naar hem. Maar ook zij gaat weer zitten. Tegen Voldemort ingaan? No way.

"Montange?" Severus kijkt mij aan.

Snel sta ik op en loop naar boven om een paar spullen bij elkaar te pakken. Pas boven haal ik even diep in en uit adem om bij te komen.

Snel pak ik spullen bij elkaar, prop ze in een tas en loop weer naar beneden, met Severus mee de frisse buitenlucht in. De winter heeft geen sneeuw meer laten zien sinds kerst en het is nu vooral koud.

Mijn adem vormt wolkjes en voor het eerst heeft Severus zijn hand op mijn schouder liggen terwijl we Villa Malfidus achter ons laten.

"Een week, kan ik het veroorloven om je in Zweinstein te houden,' zegt hij eindelijk als we in het omliggende bos lopen. Zijn hand voelt warm op die van mij maar ook bij hem vormen de woorden wolkjes in de kou.

Ik geef geen antwoord. Eigenlijk te dankbaar voor deze ontsnapping om er echt woorden aan te kunnen geven.

"Je hoeft niets te zeggen. Ik weet hoe het voelt om lang in die omgeving te verkeren," gaat Severus verder en zijn hand glijdt van mijn schouder naar mijn pols en ik maak me mentaal klaar om te Verdwijnselen.