Lost in Harry Potter REWRITE

Nightmares

"-En dus besloot madame een Gruzielement van me te maken! En niet alleen van mij," Severus houdt de armband die hij me een paar dagen geleden heeft gegeven omhoog. Hij legt het op Perkamentus' bureau en die kijkt van Severus naar mij. Ik zit met over elkaar geslagen armen en benen over elkaar op een stoel. Ik heb helemaal niet meegekregen dat Severus zijn verhaal heeft gedaan. Eerlijk gezegd kan ik alleen maar denken aan wat ik heb gedaan. Nu inmiddels een klein uur geleden gok ik. Severus ijsbeert heen en weer achter me.

"Wat is precies het probleem, Severus?" vraagt Perkamentus, "ben je ergens bang voor?"

"Een connectie tussen Robin en mij kan gevaarlijk zijn!" zegt Severus stellig, "en ik heb geen idee of het mijn Occlumentie en Legilimentie misschien zou kunnen aantasten. Of al heeft aangetast."

"Met dat laatste ben ik het eens," zeg ik mat en eindelijk kijk ik op. Beide mannen kijken me een tikje verbaast aan, blijkbaar hadden ze niet verwacht dat ik het op enig punt eens zou kunnen zijn met Severus.

"Zo ver heb ik niet vooruit gedacht toen ik mijn plan ten uitvoer bracht," geef ik toe. "Ik wilde alleen-" mijn stem sterft weg als ik weer terugdenk aan wat ik heb moeten doen om tot het punt van Gruzielementen maken te komen. Mijn familie vermoorden...

Perkamentus kijkt me aan, "wat heeft Voldemort nog meer gezegd?"

"Dat hij weet dat ik loog over het zijn van een waarzegster. Wat deels klopt natuurlijk. Maar je zou kunnen beargumenteren dat ik het wel was, voor ik mijn geheugen wiste. Ik weet dat ik veel wist. Maar zelfs mijn andere wereld ben ik voor een groot gedeelte kwijt. Hij zei ook dat hem veel moeite had gekost om mijn familie hierheen te halen. Wat me nog meer het vermoeden geeft dat hij eigenlijk niet de macht en kracht had om echt een Portaal te openen. Of in ieder geval niet zonder er zelf aan macht en kracht aan onderdoor te gaan. Hij zag er slechter uit dan normaal."

"Hij deed het voorkomen alsof hij Robin hierheen had gehaald," valt Severus me bij.

"Bluf," zeg ik en ik kijk Severus aan, die weer naast me komt zitten. "Als hij echt een Portaal voor mij had geopend had hij er de avond dat ik hem zag op de begraafplaats ook al zo slecht uit moeten zien. Dus daar geloof ik niks van. Hij wilt zich sterker voordoen dan dat hij is."

"Robin- het spijt me wat hij je heeft laten doen," zegt Perkamentus die daarmee de discussie over het wel of niet openen van Portalen door Voldemort afsluit. "Ik kan niet zeggen dat het te voorkomen was, maar het spijt me wel. Dat had nooit mogen gebeuren. Het wordt oorlog."

"Nee, dat is het al," zeg ik en opnieuw sla ik mijn armen over elkaar heen en sluit me af.

"Wat doen we nu?" vraagt Severus.

"Bij Voldemort uit de buurt blijven?" opper ik een tikje nuchter. Ik voel beide mannen naar me kijken. Severus met weinig amusement in zijn ogen.

"Ze wilt niet terug naar Het Nest," gooit Severus die bal meteen op.

"Omdat ik niemand daar kan vertellen wat ik heb moeten doen, Sev!" boos kijk ik hem aan. "En jij was erbij!"

"Ik stel voor dat je wél terug gaat naar Het Nest," zegt Perkamentus en hij steekt zijn hand op als hij ziet dat ik ertegenin wil gaan. "Als het niet gaat, kun je terecht bij Severus. Maar ik ben van mening dat je het op zijn minst geprobeerd moet hebben." Hij kijkt Severus aan, "kan ik aannemen dat Peter niet meer in jouw huis verblijft?"

Die schudt zijn hoofd, "ze zou altijd nog terecht kunnen bij mijn moeder," zegt hij. Verbijsterd kijk ik hem aan, dat mensje leeft nog?

"Daar is het veilig en ik ben de geheimhouder van haar verblijfplaats."