Lost in Harry Potter REWRITE

Realization

Middenin de nacht schiet ik wakker. Even ben ik te verdwaast om me te herinneren waarom en ik ga overeind zitten.

Het vuur in de haard is allang gedoofd en ik sla mijn armen om mijn opgetrokken knieën. Ik had in mijn slaap een realisatie gehad en daar was ik wakker van geschrokken.

Fronsend staar ik in het donker, het had te maken met Grimboudplein 12. Ineens schiet het me weer te binnen en meteen trek ik mijn schoenen aan en loop naar Severus' deur. Daar bonk ik op tot hij in zijn kamerjas verschijnt, alleen zijn toverstok verlicht onze gezichten en hij kijkt boos.

"Wat is er?" sist hij. "Heb je enig idee hoe laat het is?"

"Er is me iets belangrijks te binnen geschoten," antwoord ik. Hij kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan, maar doet uiteindelijk de deur verder open en laat me binnen. Zonder vragen plof ik op zijn bed, dat nog warm is, "ik had ineens een ingeving," leg ik uit. Hij blijft staan met zijn armen over elkaar geslagen, "middenin de nacht?"

Ik knik.

"En het is zo belangrijk dat het niet kan wachten?"

Ik sta op, "als ik weer was gaan slapen zou ik het helemaal zijn vergeten," zeg ik en ik begin te ijsberen. "Ik denk dat het klopt, dat van die andere dimensie."

Hij geeft geen antwoord.

"In mijn wereld, waar deze verhalen boeken zijn, is dit het vijfde deel," begin ik uit te leggen. "Maar in het boek was Dolleman de eerste avond helemaal niet aanwezig op Grimboudplein 12. Waarom hier dan wel?" ik kijk Severus aan. Die laat zijn armen zakken en kijkt me bedenkelijk aan.

"Severus, dat kan hij alleen maar gedaan hebben omdat hij in deze wereld een vrije keuze heeft! En dat- dat brengt me bij het waarom. Wist hij dat ik ging komen, had hij voorkennis, had iemand anders voorkennis?"

Severus kijkt me aan maar blijft me een antwoord schuldig.

"Wat denk je?" vraag ik.

"Je had het over een portaal, toch? Daar is magie voor nodig."

Ik knik bevestigend, "maar ik denk niet dat Dolleman daar iets mee te maken heeft gehad, toch?" met een vragende frons kijk ik Severus aan.

"Dat moeten we uitzoeken," antwoordt hij, "ik ga naar Perkamentus."

"Niet zonder mij," zeg ik meteen stellig.

Wetende dat hij me niet over kan halen lopen we niet al te lang daarna over de donkere gangen. Mijn geld stond nog steeds op dat ik zelf magie had gebruikt om hier terecht te komen. Aan de andere kant sluit ik Perkamentus en Voldemort ook niet uit.

Zou het een combinatie geweest kunnen zijn misschien?

Severus mompelt het wachtwoord zodat het beeld naar het kantoor van Perkamentus open glijdt. Hij trekt me mee op de treden die als een roltrap naar boven glijden. Boven klopt hij op de deur, maar wacht niet op antwoord voor hij naar binnen loopt.

Zonder een woord te zeggen zet hij me in een van de stoelen. Perkamentus komt uit zijn slaapvertrekken lopen en zet zijn bril op voor hij ons aankijkt.

"Weer een meningsverschil, Severus?" vraagt hij, "hoewel- ik me dan wel afvraag waar jullie zo vroeg in de ochtend ruzie om kunnen hebben," hij kijkt ons even om en om aan. En ik kan me niet aan het idee onttrekken dat hij misschien hoopt dat we in dezelfde kamer hebben geslapen.

Ik frons en kijk van hem naar Severus, die geen spier vertrekt, "nee," zegt hij stijfjes. "Geen meningsverschil. Montange had een ingeving en die vond ik belangrijk genoeg om te bespreken."

De blauwe ogen glijden mijn kant weer op, "en wat was die ingeving, Robin?"

Ik sla mijn benen over elkaar en ga iets comfortabeler zitten, "ik bedacht me dat in het boek van het jaar waar we nu zitten, Dolleman de eerste avond niet op het Grimboudplein was," zeg ik, "maar hier was hij dat wel, wat betekent dat hij-"