Lost in Harry Potter REWRITE

Bonding

A/N: Dit hoofdstuk is zondag geschreven. En tegen de tijd dat jullie dit lezen heb ik lekker vakantie. Ik kan dus ook niet beloven dat er hoofdstukken online gaan komen, want ik heb de rust echt even nodig. Also, niet nagekeken, hihi <3

-----------------------------------

Het is voor het eerst sinds ik hier ben dat ik me nerveus voel. Ik bijt op mijn duimnagel en kan me niet concentreren op het boek dat op mijn schoot ligt. Voor de verandering zien de Malfidussen er rustiger uit dan ik.

Vandaag is de dag dat de Orde Harry gaan overbrengen. Naar de ouders van Tops. Bijna iedereen is mee op die missie. Op mij, de familie Malfidus en Fenrir na.

"Zenuwachtig?" Fenrir leunt op de rugleuning van de stoel tegenover die van mij en kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan.

Ik kijk hem aan, ik ga er vanuit dat hij de nervositeit die ik voel kan ruiken. Dus heeft het feitelijk geen zin om tegen hem te liegen. Daarom besluit ik het anders aan te pakken.

"Alsof jou dat ook maar iets aangaat."

Ik voel de ogen van Narcissa even op me en ik kan voelen dat ze mij en Fenrir in de gaten houdt. Die glimlacht alleen maar scheef en zijn ogen flitsen even naar mijn buik voor hij mij weer aankijkt.

"Vaalhaar, zo is het wel genoeg," komt Narcissa tussenbeide en ze kijkt Fenrir met over elkaar geslagen armen aan. Ze komt naar me toelopen en steekt haar hand uit, "kom in de kamer verder lezen," stelt ze voor. Opnieuw doet ze me aan mijn moeder denken. Ik pak haar hand aan en samen lopen we naar de huiskamer. Ik leg het boek op mijn schoot.

Vanochtend heb ik in een opwelling Alice in Wonderland uit de boekenkast gepakt. Ergens voelt het toch toepasselijk dat ik precies die keuze heb gemaakt. Hoewel de momenten zeldzaam zijn geworden, voel ik me hier soms ook nog Alice.

"Wil je thee?" vraagt Narcissa en ze kijkt me aan. "Ik kan zetten."

Ik kijk haar aan en ik ben niet de enige, ook Lucius kijkt zijn vrouw verbouwereerd aan.

"Ja, ik lust wel thee," mompel ik. Narcissa zwaait met haar toverstok en meteen komen alle benodigdheden uit de keuken de kamer in zweven. Fenrir staat tegen de deurpost geleund en kijkt het aan. Hij gromt ontevreden als een van de kopjes tegen zij hoofd botst.

"Denk maar niet dat ik jou thee ga aanbieden, Weerwolf," zegt Narcissa. En ik hoor in haar stem de trots weer.

"Heb ik om thee gevraagd dan?" ketst Fenrir terug. Hij kijkt mij nog even van top tot teen aan voor hij zich weer omdraait en terug naar de eetkamer loopt.

"Narcissa, liefste-" begint Lucius. Maar één blik van zijn vrouw en hij slikt zijn woorden in. Ik frons en kijk van het kopje thee naar Narcissa en besef me dan iets.

Zou- ze het weten? Zou ze een vermoeden hebben? Weet ze dat ik zwanger ben? Ik sta met de thee weer op, "ik ga boven even iets anders aantrekken," mompel ik.

Met mijn ogen communiceer ik naar Narcissa dat ze mee moet komen en ik loop vast naar boven.

Niet veel later komt ze achter me aan en kijkt me aan, "Robin? Er is iets met j-"

"Kunnen we ergens privé praten?" vraag ik en ik voel alweer een strakke knoop in mijn borst ontstaan door wat ik haar ga vertellen. Hoewel ze dat waarschijnlijk al weet.

Ze pakt mijn hand en trekt me mee naar haar eigen slaapkamer.

Ze knipt het licht aan en ik kijk om me heen. Ik ben hier nog nooit geweest. En ook nu ben ik verward dat haar en Lucius' slaapkamer crèmekleurig is en niet zwart. Maar het zijn kalme, lichte kleuren en ik voel me meteen prettig hier.