Lost in Harry Potter REWRITE

Happy Birthday

A/N: Te lui om na te kijken :3 Kusjes

-------------------------------------------------

Waarom hebben ze Fenrir ook naast mij gezet? Ik trek de geur van zijn vlees niet meer.

Het is nu de derde dag op rij dat ik van tafel heb moeten gaan omdat ik moest overgeven.

Met als verschil dat mensen me nu sinds vandaag wel vragend aankijken. Niet in de minste plaats Voldemort.

Maar niemand vraagt ernaar. En ik heb zelf geen idee wat er aan de hand zou kunnen zijn, want ik voel me voor de rest prima.

Ik ben niet ziek, ik heb geen koorts en ik voel me nog steeds mezelf. Iets dat ik van de anderen niet kan zeggen.

Zelf Severus ziet er afgepeigerd en mager uit en ik maak me meer zorgen om hem dan om mezelf.

In de tijd dat ik hier nu zit heb ik wel een echte vriendschap met Narcissa ontwikkelt. Al durf ik haar nog niet deelgenoot te maken van wie ik echt ben en waar ik vandaan kom. Dat ik niet zomaar een waarzegster ben, maar actief kan meewerken aan de ondergang van Voldemort omdat ik weet hoe de boeken lopen. En hoewel niets wat ik heb meegemaakt in die boeken staat, wordt de lijn van de boeken wel gevolgd.

En dat vindt ik een goed teken.

Een paar weken geleden had ik kort na het versturen van mijn briefje, een briefje terug gekregen. Remus had me bedankt voor de waarschuwing vooraf. En blijkbaar zijn de mensen die niet bang Voldemorts naam uit te spreken, net als ik aan het aanleren hem ook "Jeweetwel" te noemen.

Ik had een brok in mijn keel gevoeld toen hij had geschreven dat hij zich zorgen om me maakte. Dat hij het er niet mee eens was dat ik zit waar ik zit en dat hij me, als hij zou kunnen, zelf naar de Orde zou halen.

Die hebben hun heil weer gevonden in Grimboudplein. Maar ze worden in de gaten gehouden door Dooddoeners, dus ze moeten creatief zijn willen ze het huis verlaten.

Ik plof weer naar Fenrir neer en die kijkt me van top tot teen even aan. Fronsend kijk ik hem aan en hij buigt zich naar me toe, "je lijkt extra lekker te ruiken," bromt hij zacht zodat hij andere gesprekken niet stoort. "Nieuw luchtje?"

"En wanneer zou ik tijd hebben gehad dat te kopen?" ik kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan, "Fenrir. Ik zit hier al maanden vast, mocht dat aan je brein ontschoten zijn."

"Wil je anders een keer met me mee als ik op jacht ga?" vraagt hij. Meteen wil ik dat idiote idee afwijzen, tot ik zijn gezicht zie.

Hij kijkt niet spottend, of honend hij kijkt me serieus vragend aan.

"Het kan goed voor je zijn even buiten te komen," voegt hij eraan toe. "Niet om het een of ander, maar je zit al maanden binnen. Ik weet dat je een opdracht hebt gekregen, maar je weet dat er spreuken bestaan om het huis te beveiligen en de familie binnen te houden? Dan voldoe je nog steeds aan je opdracht."

Ik staar hem aan en kan niet geloven dat ik zijn voorstel serieus in overweging aan het nemen ben. Maar ik weet ook dat hij gelijk heeft. Buiten komen is gezond voor me. En ook over de spreuken heeft hij gelijk. Ik kan een alarm via mijn toverstok af laten gaan mochten de Malfidussen rare ideeën krijgen.

"Ik ga alleen mee als je Wolfsworteldrank drinkt. We kunnen niet het risico lopen dat je mij aanvalt."

Hij likt even langs zijn lippen, "je zou zo lekker smaken," lacht hij. Hij heeft zijn toontje weer terug. "Maar prima, deal."

Ik kan niet geloven dat hij echt zo ver wilt gaan, maar hij steekt zijn hand uit. Opnieuw kijk ik hem aan, ik kan me niet aan het idee onttrekken dat hij een ander motief heeft me mee te vragen. Maar- ik zou niet kunnen bedenken wat.